ET7

4.1. Gospodarka turystyczna 47

S.    Bosiacki natomiast w swoich publikacjach omawiane pojęcia stosuje zamiennie¹.

R. Łazarek twierdzi z kolei, że dyskusja dotycząca pojęć gospodarka turystyczna i przemysł turystyczny jest bezprzedmiotowa i wywodzi się z nieporozumienia językowego¹². Ze stanowiskiem takim można polemizować, gdyż dyskusja o zasadności używania pojęcia przemysł turystyczny od wielu lat prowadzona jest na forum międzynarodowym; świadczy leż o tym bogata literatura obcojęzyczna na ten temat¹³.

Obok pojęć gospodarka turystyczna i przemysł turystyczny na wymienienie zasługuje także termin biznes turystyczny, który należy utożsamiać z bezpośrednią gospodarką turystyczną - przedsiębiorstwami funkcjonującymi w obszarze branży typowo turystycznej.

Dokonując przeglądu opinii dotyczących zasadności użycia terminu przemysł turystyczny, warto przytoczyć zdanie N. Leipcra¹⁴. Stwierdził on, że wśród badaczy turystyki przeważa opinia, iż „turystyka nie jest przemysłem, lecz składa się z wielu przemysłów powiązanych ze sobą poprzez zaspokajanie potrzeb turystów”¹⁵. Potwierdza to m.in.

T. L. Davidson, podkreślając, że większość firm tradycyjnie postrzeganych jako związane z turystyką nie tworzy takich samych produktów i nie używa podobnych procesów technologicznych. W związku z tym uważa on, że pojęcie przemysłu turystycznego nie pokrywa się z tradycyjnymi przemysłami, definiowanymi przez standardowe klasyfikacje przemysłowe i nie może być porównywane z nimi pod względem logicznym i praktycznym¹’. Inni autorzy dowodzą z kolei, że turystyka powinna być postrzegana jako przemysł, z własnymi prawami, ze względu na ekonomiczne znaczenie zjawiska. Poglądy takie prezentują m.in. R. Baretje i P.P. Defcrt¹⁷ oraz S. Smith¹⁸, według których ostatecznym warunkiem zaliczenia danej działalności do przemysłu turystycznego powinien być udział obrotów związanych z obsługą turystów w obrotach całej działalności gospodarczej.

N. Leiper natomiast, w przeciwieństwie do tych krańcowo różnych poglądów, twierdzi, że używanie terminu przemysł turystyczny jest uzasadnione i ważne, jeśli odnosi się do jednostek gospodarczych celowo podejmujących skoordynowaną działalność, mającą na celu obsługę turystów¹⁹. Zastosowanym przez niego kryterium klasyfikacji nie jest technologia, lecz kwestia zależności, organizacyjnego uzupełniania się i koordynacji

1

S. Bosiacki, Przemyśl turystyczny w Polsce - bariery i perspektywy rozwoju, w: Turystyka jako czynnik edukacji i rozwoju gospodarczego, Akademia Wychowania Fizycznego, Poznań 1994, s. 104-109; S. Bosiacki, Możliwości rozwoju polskiej gospodarki na tle standardów europejskich, w: Turystyka i rekreacja jako czynnik integracji europejskiej, Akademia Wychowania Fizycznego w Poznaniu, Poznań 1995, s. 131-134.

¹⁷ R. Łazarek, Ekonomika turystyki, Wyższa Szkoła Ekonomiczna w Warszawie, Warszawa 1999, s. 138.

¹³ W. Alejziak, Przemyśl..., op. cit., s. 41.

^iJ N. Leiper, The Framework ofTourism. Towards a Definition of Tourism, Tourist and Tourist Industry, w: „Annals ofTourism Research” 1979, nr 6, s. 390-407.

¹⁵    Tamże, s. 405.

¹⁶    T.L. Davidson, What are Travel and Tourism: Are They Realy an Industry?, w: Global Tourism: The Next Decade, W.F. Theobald (red.), Butterworth-Heinemann, Oxford 1994, s. 20-26.

¹⁷    R. Barctjc, P.P. Defert, Aspects economiąues du tourisme, Berger-Levrault, Paris 1972.

^ls S. Smith, Defining Tourism: A Supply Side View, w: „Annals of Tourism Research” 1988, nr 18, s. 312-348.

¹⁹ W. Alejziak, Przemyśl..., op. cit., s. 21.