ET5

Rozdział 4

Turystyka jako sektor gospodarki 4.1. Gospodarka turystyczna

Istotnymi terminami w zakresie ekonomicznych problemów turystyki są pojęcia: gospodarka turystyczna oraz przemysł turystyczny. Są one zbliżone znaczeniowo, ale różnie interpretowane. W polskim piśmiennictwie naukowym najczęściej używa się określenia gospodarka turystyczna. Według J. Giezgaly gospodarka turystyczna jest to „kwantyfikowany agregat różnorodnych sektorów gospodarczych, tworzony lub pobudzony w związku z podróżami i pobytami turystów”'. Autor ten pomija jednak zupełnie aspekty społeczne, uwzględniane z kolei w definicjach innych autorów. W.W. Gaworecki określa gospodarkę turystyczną jako „kompleks różnorodnych funkcji gospodarczych i społecznych bezpośrednio lub pośrednio rozwijanych w celu zaspokojenia wzrastającego zapotrzebowania człowieka na dobra i usługi turystyczne”^{1 2}. Autor w zaproponowanej definicji podkreśla dwie cechy gospodarki turystycznej: kompleksowość funkcji oraz. nawiązanie do społeczności turystycznej. Termin ten pojmuje zarówno w wąskim, jak i szerokim znaczeniu. W wąskim zakresie jego interpretacja obejmuje funkcje codziennego i powszechnego zaspokajania potrzeb turystycznych (m.in. usługi noclegowe, gastronomiczne, wypoczynkowe, transportowe i informacyjne). W szerokim znaczeniu natomiast uwzględnia również pozostałe funkcje, związane z zaspokajaniem potrzeb masowych i regularnie zgłaszanych przez turystów. Podobnie gospodarkę turystyczną definiują A.S. Kornak i A. Rapacz, określając ją jako „zespół różnorodnych funkcji bezpośrednio lub pośrednio rozwijanych w celu zaspokojenia potrzeb ludności związanych i wynikających z chęci jej udziału w określonych formach i rodzajach turystyki i wypoczynku”³. Definicje te wskazują na ścisły związek między gospodarką turystyczną a konsumpcją.

Gospodarkę turystyczną w ujęciu systemowym przedstawia A. Nowakowska, według której jest to wyodrębniony z całości gospodarki zespół działań, mających na celu zaspokojenie potrzeb turystów, podejmowanych przez powołane do tego instytucje i organizacje⁴. Współdziałanie tych jednostek powoduje, że tworzą one wydzielający się

1

' J. Giezgala, Turystyka w gospodarce narodowej, PWE, Warszawa 1969, s. 203.

2

   W.W. Gaworecki, Turystyka, PWE. Warszawa 1998, s. 177.

3

   A.S. Kornak, A. Rapacz, Zarządzanie turystyką i jej podmiotami w miejscowości i regionie, Wydawnictwo Akademii Ekonomicznej im. Oskara Langego we Wrocławiu, Wrocław 2001, s. 11.

4

   A. Nowakowska, Gospodarka turystyczna w ujęciu systemowym, „Folia Oeconontica Cracoviensa”, t. XXXI. Akademia Wychowania Fizycznego w Krakowie, Kraków 1988, s. 169.