fizjologia stosowana9

I^,'lcl\(r()k(ti'(łi()[>rąfia

3. Analiza krzywej EKG

Analiza zapisu clcktrokardiogramu obejmuje:

a.    ocenę rytmu serca i jego pochodzenie oraz obliczenie częstości

b.    określenie położenia serca (na podstawie jednobiegunowych odprowadzeń kończynowych)

c.    określenie skręcenia dookoła osi długiej w oparciu o odprowadzenia przedsercowe

d.    określenie osi elektrycznej serca (na podstawie dwubiegunowych odprowadzeń kończynowych)

e.    ocenę i pomiar załamków, odcinków i odstępów.

Ocena elektrokardiogramu opiera się na analizie 12 rutynowych odprowadzeń.

Prawidłowy rytm serca jest pochodzenia zatokowego (każdy zespół QRS poprzedzony obecnością załamka P o prawidłowym kształcie), miarowy o częstości 60-100/min.

Położenie serca

Położenie serca w klatce piersiowej określa się wg schematu Wilsona, na podstawie ukształtowania zespołów QRS w jednobiegunowych odprowadzeniach kończynowych aVL i aVF oraz przedsercowych VI i V6 (ryc.1.4).

Serce może być położone:

a)    poziomo, pośrednio albo pionowo wg osi strzałkowej (przednio-tylnej)

b)    wg osi długiej, ulegając skręceniu w prawo - prawą komorą do przodu (dekstrogyria), albo w lewo - lewą komorą ku przodowi (sinistrogyria) i

c)    wg osi czołowej, powodując przemieszczenie koniuszkiem ku przodowi lub ku tyłowi.

Wymienione zmiany położenia serca mogą się ze sobą kojarzyć. Zwykle położeniu poziomemu towarzyszy niewielka sinistrogyria, a położeniu pionowemu - dekstrogyria.