Foto2759

Aneks

Zarządzanie kryzysowe w Wielkiej Brytanii

uznają każde nieszczęśliwe wydarzenie, które prowadzić może do dużej liczby ofiar, zniszczenia własności (nieruchomości), jak również środowiska, przy czyni skala tego wydarzenia jest tak duża, że nie może być opanowane przez miejscowe służby ratownicze w ramach ich codziennej działalności. Służby ratownicze zobowiązane są do prowadzenia prac planistycznych, w' których uwzględnia się przygotowanie do dużych wypadków. wymagających szczególnej mobilizacji, podkreślając tym samym taki niemożności sprostania tego typu wydarzeniom własnymi środkami Wszystkie służby ratownicze i inne instytucje prowadzą prace planistyczne, jednakże żaden z tych planów oddzielnie nie jest przydatny w katastrofie. WieSotorotrue podkreśla się znaczenie wspólnego, -S&ooidyTOOwanego działania wszystkich doisiępmch iiastytodji i oiganezacji. !Na szczeblu cen-irałn-ym w ŻSjrdFinczomni KrćiłesNwe pdfcirykę w aafiaresae odwo-jny cywilnej i ^bezpieczeństwa ksztatecije Miratsiersraoi Spraw Ife-'wnęcsatyćki ■ > tHłome Office*), a w ijigo óhmęboc |>qpjfra®roenfl ftłła-UBMunohi rui ^B#%fp^ldk lagpws&ń Cfffoe    PtanBoiing Hm-

©symsuintasti saci wspiera tfanumsewu władze ftołdlne. fPo-tsudtto w imieaaui    uiteffliBaŚaydb dteaaŁujją agencje rządowe.

(kóiK:    ii wsjpłieBatjf drfaialaoijt owęday i»*ii slu&fo ts-

tewaikayettu. w t*ua iułfeae w datedzaniie płamoiwanauL. Zjgpdraie s osłubmui: cmiuimaasiś kgfidącyfniyml C r> wtiiby tukiiiK-gCifjfc gfowaą) śa% we dUfafeinmch. ochrony cywilnej w sytuacji; kryzysowel. W związku & tym współpraertłą sctśie służbonu lutowniczymi przedstawk idami rożnych galy/i przemysłu i baiidłu tbętŁicych potencjalny in źródłem zagrożeń,. npv chemiczny chx służbami komunalnymi (elektryczność, woeb. łączności. ale także z przedstawicielami w-ładz rządowych nix Ministerstwem Zdrow ia oraz organizacjami ochotniczymi. Współpraca tu pozwala na skonstruowanie zintegrowanego planu reakcji w razie sytuacji kryzysowej. Plan musi być uniwersalny -musi modyfikować liczbę uczestników proporcjonalnie do potrzeb, działać w dni wolne od pracy (niedziele i święta), niezależnie od warunków atmosferycznych (śnieżyce, burze) i innych czynników, opierać się na rutynowych procedurach poszczególnych wykonawców, tzn. nie zaburzać ich codziennej, rutynowej pracy. To ostatnie jest warunkiem płynnego przejścia od pracy w warunkach normalnych do pracy w warunkach kryzysu. Ważną zasadą jest pozostawienie podmiotom uczestniczącym w akcji możliwości stworzenia własnego planu, co wyklucza tworzenie planu reagowania przez jeden podmiot dla innego podmiotu. Plan musi być uzgodniony z innymi organizacjami, np przedstawicielami przemysłu, a także uwzględniać katastrofy, które obejmą obszar wykraczający poza granice własnego rejonu.

Plan pcmiien zawierać:

I Szacowanie zagrożeń wymagane jest przy tym poinformowanie sKMniftnydh organizacji i społecaońsawae

1 ZipobieyaMt udoenu będące następstwem szacunków. dążenie do snmkpen^ skutków prtcwkkwanych w wliotli;

>. Pm^otowaok: przewidywanie wydaweń. gromadzenie zasobów, szkolenie pcrsonchi. testowanie własnej gotowości eyednei ĆKicacnh.

i Reakcja zapoczątkowami praez służby ratownicze, w nuarę potrzeby n>zw ijującu się precż włączanie kołej-nyeh uczestników,

% Odtworzenie: powrót do stanu wyjściowe^-) gt*tovvt.xści służb ratowniczych oraz cacloścnezynienie poszkodowa-nym.

2a podstawową zasadę w planowaniu postę|X>wania w razie katastrofy uznaje się początkowy udział w likwidacji jej skutków zawodowych służb mtownlczcch t dopiero w razie ich niewydolności włączanie kolejnych elementów, Struktura za-

494-