Foto2928

102

Zarządzanie kryzysowe w samorządach w ujęciu praktycznym

2.1. Planowanie w zarządzaniu kryzysowym

Noe rozpoczął budową arki, przed powodzią.

Każdy, a w szczególności dorosły człowiek, niekiedy nieświadomy wykonywanych czynności planuje ich realizację. Planujemy dzień, sposób wydatkowania zarobionych pieniędzy czy w planach dalekosiężnych budowę domu. W przypadku właściwie wszystkich kryzysów bezcenny jest czas oraz rezerwa zasobów. Członkowie zespołów zarządzania kryzysowego potrzebują wskazówek, jakie podjąć działania, aby w maksymalnie krótkim czasie zneutralizować skutki zdarzeń. Kierownictwo zespołów uczestniczących w akcji ratunkowej musi się charakteryzować umiejętnością zachowania spokoju. Cecha ta jest szczególnie potrzebna liderom kierującym akcją ratunkową, ponieważ ich postawa dodaje otuchy podwładnym. Planowanie strategiczne z wyprzedzeniem pozwala skoncentrować się tylko na faktycznym problemie w ramach opracowanych i przetrenowanych działań. Kiedy planów zabraknie, w momencie wystąpienia zdarzenia można przyjąć tylko postawę obronną.

Ustawa z dnia 26 kwietnia 2007 r. o zarządzaniu kryzysowym (DzU Nr 89, poz. 590 z dnia 21 maja 2007 r. z późn. zm.) określa zarządzanie kryzysowe jako działalność organów administracji publicznej, będącą elementem kierowania bezpieczeństwem narodowym. Tym samym zobowiązuje wszystkie organy administracji samorządowej i rządowej do planowania sposobów reagowania na wszelkiego rodzaju zdarzenia i przeciwności losu. W wolnej encyklopedii Wikipedia można znaleźć pod pojęciem planowanie następującą interpretację: „(...) jest elementem zarządzania, polega na decydowaniu o podjęciu działań zorientowanych na wywołanie zjawisk, które nie zaistniałyby samoistnie”. Wydaje się, że w przypadku zarządzania kryzysowego sens słowa planowanie bardziej kojarzy się z pojęciem wojskowym, oczywiście odpowiednio przetransponowanym, w brzmieniu: to element kierowania polegający na decydowaniu o racjonalnym