Geografia turyzmu
3

I, I >c*linicja. |timlmlHi Itmlurt i /aktcs geografii tury/.imi

28

socjolog li. Cohen 11*>/-*.. 1973], natomiast spośród geografów tematyką tą zajmuje się m.in. S.J. Sepii rc ]I994|.

Dużo prac w rautach geograficznych badań nad turystyką dotyczy tzw. turystyki miejskiej. Jeszcze w lalach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych problem turystyki w mieście i kwestia wypoczynku ludności miejskiej interesowały m.in. L.S. Mitchell i P.E. Lovingooda [Mitchell 1968, 1969a, 1969b, 1973, 1978; Mitchell, Lovingood 1975, 1976; Lovingood, Mitchell 1978] i P.G. Famhama [1981] w Stanach Zjednoczonych, R. Wolfe^?a [1977] w Kanadzie, I.G. Simmons [1975] w Wielkiej Brytanii, jak również wielu geografów niemieckich [Kemper 1977, Ker-stiens-Koeberle 1980, Maier 1975, Rabus 1974, Ruppert 1980], którzy problemem turystyki i rekreacji w aglomeracjach miejskich i w strefach podmiejskich interesowali się również w latach osiemdziesiątych [Becker 1983, Billion 1983]. Zjawisko wypoczynku mieszkańców dużych miast było również przedmiotem badań geografów francuskich [Barbier 1983, Mirloup 1984], austriackich [Backe, Peyker 19811, kanadyjskich [Jones i in. 1984], słowackich [Otrubova 1978], południowo afrykańskich [Taylor 1975], a także belgijskich, spośród których M. Jansen-Verbeke 11986] jest do dzisiaj uważana za czołową postać zajmującą się turystyką na terenach miejskich. Kierunek ten - szczególnie popularny wśród geografów amerykańskich i brytyjskich - w ostatnich latach doczekał się licznych prac nie tylko empirycznych, ale i teoretycznych [Ashworth 1989, 1992; Ashworth, Tunbridge 1990; Gctz 1993; Law 1992, 1996; Page 1995].

Z turystyką miejską wiąże się problem funkcji turystycznych (funkcja turystyczna jest również badana w przypadku całych regionów). Ponieważ obszerna lileinlura na ten temat jest zawarta w pracach A. Jackowskiego [1981] oraz A Matczaka [1989, 1992], nie wydaje się konieczne szersze zajmowanie się tym problemem.

()d lat w polu zainteresowania geografów znajduje się turystyka na obszarach wiejskich. Liczne badania w tym zakresie były prowadzone we Francji [np. Bon-tteau 1974, 1975], a następnie również w innych krajach [np. Pacione 1984]. Szeroki przegląd literatury na ten temat zawiera praca P.L. Owensa [1984], a z polskich pozycji prace J. Warszyńskiej i A. Jackowskiego [1978], E. Dziegieć [1995] i M. Drzewieckiego [1980, 1992]. Jednym z zagadnień ściśle związanych z tą tematyką jest kwestia „drugich domów” (osadnictwa letniskowego), która w ostatnich dekadach była przedmiotem studiów m.in. B. Barbiera [1977], J.T. Coppocka 11977], W.C. Gartnera [1987], R. Jaaksona [1987], J. Renucci [1984], D.M. Shuc-ksmitha [1983], J.D. Strappa [1988], a w Polsce A. Kowalczyka [1994],

Nowym problemem badawczym, który pojawił się w geografii turyzmu właściwie dopiero w końcu lat osiemdziesiątych, jest tzw. turystyka ekologiczna (eko-lurystyka). Za prekursora tego kierunku można uznać J. Krippendorfa [1987], a obecnie budzi on zainteresowanie m.in. E. Cater [1995], P. Deardena [1991], li. Boo 119901, S. Plaee‘a 11995], jak również wielu innych badaczy.

Nil zakończenie nalepy wspomnieć. /e w ostatnich lalach /.a granicą uka/.ało mc kilka interesujących podręczników poświęconych geografii luryzmu lub tylko nieklóryni jej problemom. Spośród wcześniej wydanych na szczególny uwagę zasługują prace D. Pearce’a [1981, I9K7|, J-P. Lozato-Giotarta (1987) i S.L.J. Smillia |l983a], a z nowszych opracowań książka pod redakcją D. loannidesa i KG. l)ebbage’a (1998], jak również opracowania Ch.M. Lawa [ 19961, S. I^łage’a 110951 oraz G. Shawa i A.M. Williamsa [1996],