IMAG0169 (6)

Maria Dłucik

Maria Dłucik

m

zowama potrzeb społecznych i komunikacji interpersonalnej. Wykorzy i, co nie jest bez znaczenia, utrwalają wiedzę zdobytą w szkole. Ponadto 1 Nn cie wdrażćinia projektu często okazuje się, że pomocy potrzebuje nie w zagrożony wykluczeniem społecznym senior, ale i cała jego rodzina. tyJN konieczna jest pomoc kompleksowa, do której można włączyć młode 1 lenie. Studenci uczą się w ten sposób współpracy w zespole oraz koord

cji działań podejmowanych przez różne placówki.

Właściwej realizacji projektu służy jego monitorowanie, odbywające,. | na każdym z etapów jego wdrażania. Służy ono również przeciwdziałaj różnego rodzaju negatywnym zjawiskom, jak np. bezradność wolontaiiuj. wobec napotkanego problemu, niemożność kontynuowania przez niego cy ze względu na pogarszające się warunki zdrowotne albo konflikty B między świadczącym pomoc i beneficjentem. Miarą sukcesu wolontariujj, staje się zachęcenie podopiecznego do podjęcia wybranej przez siebie formy aktywności oraz uczestnictwa w życiu społecznym. O tym, że projekt moj, się zakończyć sukcesem świadczy także wzrost poczucia własnej wartojJ seniora świadczącego pomoc.

Projekt poddawany jest ewaiuacji i ocenie zgodnie ze standardami wy. pracowanymi w czasie realizacji innych działań na rzecz osób wykluczonych społecznie.

Efekty

Dobrze zrealizowany projekt powinien przynieść korzyści wszystkim jego uczestnikom — zarówno osobom zaangażowanym w pomoc, jak i beneficjentom. Dla tych ostatnich istotna jest zwłaszcza poprawa jakości życia w sferach emocjonalnej, wychowawczej, opiekuńczej, pielęgnacyjnej i socjalnej. Potrzebujący mają świadomość, że mogą liczyć na wsparcie i zrozumienie swoich rówieśników. Seniorzy-wolontariusze, nierzadko o wiele bardziej cierpliwi oraz dysponujący większą ilością czasu wolnego niż pracowni™ socjalni, szybciej reagują w sytuacji kryzysu, dostrzegając jego niepokojące symptomy. Mogą towarzyszyć potrzebującemu pomocy, gdy spotykają go szczególnie bolesne i traumatyczne doświadczenia, jak np. utrata współmałżonka, pogorszenie się stanu zdrowia itp. Zanika także charakterystyczne dla osób wykluczonych społecznie poczucie osamotnienia, opuszczenia,!)?-dące nierzadko przyczyną depresji. Ważne jest również, że oferowana pomoc nie ma charakteru instytucjonalnego, umożliwiając kształtowanie prawidłowych relacji interpersonalnych pomiędzy wolontariuszem i beneficjentem. Relację podległości, charakterystyczną dla odniesień Ośrodek Pomocy Spo-łecznej-potrzebujący, zastępuje relacja partnerska. To zaś umożliwia poko- i nanie barier komunikacyjnych, większą otwartość borykających się z kłopo-

58