Podstawy programowania. Wykład 3  wprowadzenie do funkcji
Małgorzata Nalbach-Moszyńska
5 Funkcje...........................................................................................................................2
5.1 Wywołanie funkcji..................................................................................................2
5.2 Definiowanie funkcji...............................................................................................3
5.3 Przekazywanie parametrów.....................................................................................6
5.4 Uwagi o tworzeniu funkcji ......................................................................................6
1
Podstawy programowania. Wykład 3  wprowadzenie do funkcji
Małgorzata Nalbach-Moszyńska
5 Funkcje
" Podstawowe  cegiełki , których buduje się program.
" W ka\
dym programie musi być co najmniej jedna funkcja  main.
" Mo\
e być wiele definicji i wywołań innych funkcji
5.1 Wywołanie funkcji
#include
#include // tu są prototypy funkcji matematycznych
//double sqrt(double); // prototyp funkcji sqrt-
// mo\
na zamiast #include
using namespace std;
int main(){ //funkcja wywołująca
double arg= 0.25;
double wart;
wart = sqrt(arg); //sqrt - funkcja wywoływana,
//arg -argument funkcji
cout << "sqrt("<< arg<<") = "< //co zostanie wyswietlone?
return 0;
}
" Kompilator musi znać wszystkie identyfikatory występujące w programie. Musi
wiedzieć, \
e:
o Identyfikator jest nazwą funkcji,
o typ wartości tej funkcji to ...
o liczbę i typy argumentów (parametrów funkcji)
Te informacje są zawarte w:
o definicji funkcji,
o prototypie funkcji.
" Oznacza to, \
e przed wywołaniem funkcji musi wystąpić albo definicja albo prototyp
funkcji, w przeciwnym przypadku wystąpi błąd kompilacji;
" Standardowe pliki nagłówkowe zawierają prototypy funkcji standardowych np. plik
zawiera prototypy funkcji matematycznych. Przykłady:
sqrt (pierwiastek kwadratowy),
cos (cosinus),
log (logarytm naturalny),
log10 (logarytm dziesiętny).
2
Podstawy programowania. Wykład 3  wprowadzenie do funkcji
Małgorzata Nalbach-Moszyńska
Jak to działa?
Funkcja wywołująca Funkcja wywoływana
... kod funkcji sqrt()
int main(){
...
...
...
wart = sqrt(arg);
...
...
return()
//powrót do funkcji wywołującej
}
5.2 Definiowanie funkcji
Schemat definicji funkcji
( ){

}
Przykład Obliczanie pola prostokąta
double pole (double dlug, double szer){ //nagłówek funkcji
return dlug * szer; // ciało funkcji
// i zwracana wartosc
}
" Wartość zwracana  typ double
" Nazwa funkcji  pole
" Dwa argumenty dlug i szer ; oba typu double.
" Parametry w nagłówku definicji funkcji to parametry formalne, a parametry w
wywołaniu to parametry aktualne.
Je\
eli nie interesuje nas wartość zwracana to nadajemy typ void i return bez
wartości.
3
Podstawy programowania. Wykład 3  wprowadzenie do funkcji
Małgorzata Nalbach-Moszyńska
Przykład  program z polem prostokąta najpierw definicje funkcji - potem wywołanie.
// definiowanie funkcji - obsługa prostokątów
// najpierw definicje funkcji - potem wywołanie
#include
using namespace std;
double pole (double dlug, double szer){
// funkcja pole oblicza pole prostokąta
cout <<"Wyliczam pole prostokata. Dlugosc "<<
dlug << " szerokosc " <// wydruk kontrolny,
//ułatwia testowanie
return (dlug * szer);
}
void wyswietlProst (double dl, double szer, double area){
// funkcja wyswietlProst wyświetla dane prostokąta
cout <<"Dane prostokata"<< endl;
cout <<"\t Dlugosc = "< cout <<"\t Szerokosc = "< cout <<"\t Pole = "< return;
}
int main(){
double dlug, szer, area;
// wczytujemy wymiary
cout <<"\t Dlugosc = ";
cin >> dlug;
cout <<"\t Szerokosc = ";
cin >> szer;
area = pole(dlug, szer); // obliczamy pole
wyswietlProst (dlug, szer, area);
return 0;
}
4
Podstawy programowania. Wykład 3  wprowadzenie do funkcji
Małgorzata Nalbach-Moszyńska
Przykład  program z polem prostokąta najpierw prototyp, potem wywołanie na końcu
definicja.
// definiowanie funkcji - obsługa prostokątów
// najpierw prototypy funkcji, potem wywołanie a na końcu
definicja
#include
using namespace std;
double pole (double dlug, double szer); // od razu ; bo to
prototyp
void wyswietlProst (double dl, double szer, double area);
// Poniewa\
wa\
na jest tylko liczba i typy parametrów,
// to mo\
na te\
tak:
//double pole (double, double);
//void wyswietlProst (double, double, double);
int main(){
double dlug, szer, area;
// wczytujemy wymiary
cout <<"\t Dlugosc = ";
cin >> dlug;
cout <<"\t Szerokosc = ";
cin >> szer;
area = pole(dlug, szer); //obliczamy pole
wyswietlProst (dlug, szer, area); // wyświetlamy dane
prostokąta
return 0;
}
double pole (double dlug, double szer){
// funkcja pole oblicza pole prostokąta
cout <<"Wyliczam pole prostokata. Dlugosc "<<
dlug << " szerokosc " <kontrolny,
//ułatwia
testowanie
return (dlug * szer);
}
void wyswietlProst (double dl, double szer, double area){
// funkcja wyswietlProst wyświetla dane prostokąta
cout <<"Dane prostokata"<< endl;
cout <<"\t Dlugosc = "< cout <<"\t Szerokosc = "< cout <<"\t Pole = "<5
Podstawy programowania. Wykład 3  wprowadzenie do funkcji
Małgorzata Nalbach-Moszyńska
return;
}
5.3 Przekazywanie parametrów
" Przez wartość  podczas wywołania tworzona jest kopia parametru (zmienna o takiej
samej nazwie);
" Skutki:
o nie mo\
na zmienić wartości  po wyjściu z funkcji parametr zawsze ma taką samą
wartość, jak przy wywołaniu;
o mo\
na wywoływać z wyra\
eniem jako parametrem; np
double powierzchnia;
powierzchnia = pole (2+dlug, szer * 3);
5.4 Uwagi o tworzeniu funkcji
1. Pomaga zachować strukturę programu  projektować w stylu top-down.
2. Zwiększa czytelność programu.
3. Funkcja musi do czegoś słu\
yć!
4. Zawiera ściśle określoną funkcjonalność  nie nale\
y łączyć kilku działań. Jeśli
funkcja ma coś wyliczać, to nie powinna nic wyświetlać  do tego lepiej u\
yć innej
funkcji.
5. Raz zdefiniowaną funkcję mo\
na wielokrotnie, nawet w tym samym programie
wywoływać.
6. Ułatwia podział pracy w zespole  ka\
dą funkcję mo\
e pisać ktoś inny  biblioteki
funkcji.
6