PREKURSORZY
I. KIERUNEK NAUKOWEGO ZARZĄDZANIA.
Fredericlc W. Taylor f 1856-19151
Amerykański teoretyk naukowej organizacji pracy.
Wynalazca stali szybko tnącej -> młota parowego 1903 „Zarządzanie warsztatem wytwórczym"
1911 „Zasady naukowego zarządzania"
Opracowania algorytmu pracy fizycznej („eksperyment" w zakładzie hutniczym przy ładowaniu wagonu surówki żelaza) Eksperyment polegał na wytrenowaniu robotnika wg. określonych sprawdzianów psychofizycznych odpowiednio do charakterystyki fizjologicznej i typu pracy Taylor określił
• cechy narzędzi i pracy
• kształt i ciężar szufli
• długość trzonka
• sposób ujęcia szufli
• tempo wykonywania czynności Eksperyment udał się:
„Naukowe zarządzanie" zrodziło się z potrzeb praktyki i stanowiło częściowe rozwiązanie niektórych problemów organizacji i zarządzania, jakie pojawiły się na przełomie XIX i XX wieku pod wpływem rewolucji przemysłowej.
Niska wydajność indywidualna została uznana przez klasyków organizacji za główny hamulec rozwoju gospodarczego.
„... powolne wykonywania pracy jest najpoważniejszym problemem, z którym musimy sobie poradzić w Stanach Zjednoczonych"
F.W. Taylor zidentyfikował podstawowe czynniki powodujące niską wydajność robotników. Zaliczył do nich:
1. wadliwy system wynagradzania robotników, który sprawiał, że w ich interesie było ukrywania prawdziwych możliwości produkcyjnych
2. nieracjonalne metody pracy stosowane w przemyśle
3. brak zgodności pomiędzy cechami robotników (siła fizyczna, poziom umysłowy, kwalifikacje itp.) i wymaganiami pracy
4. przekonanie pracowników, że wzrost produkcji prowadzi nieuchronnie do wzrostu bezrobocia.
Naukowe zarządzanie powinno być zdaniem Taylora oparte na czterech podstawowych zasadach:
1. zasadzie naukowego opracowania każdego elementu pracy ludzkiej w miejsce metod zdroworozsądkowych typu „mniej więcej"
2. zasadzie naukowego doboru oraz stopniowego szkolenia i doskonalenia robotników
3. zasadzie współpracy kierownictwa i robotników w celu realizacji naukowych zasad zarządzania
4. zasadzie prawie równego podziału pracy i odpowiedzialności między kierowników i robotników w miejsce istniejącego „totalnego" obciążenia pracowników wykonawczych.
Metoda naukowa składa się wg. Taylora z:
1. Wszystkie zjawiska przyrody są od siebie zależne, są ze sobą połączone, jak kółka zegarka, według pewnych niezmiennych zasad, czyli praw. Nawet najbardziej złożone zjawisko można zredukować do „ostatecznych" konstytuujących je składników i stałych zależności przyczynowo-skutkowych.
2. Wyszczególnienie wszystkich warunków, od których zależy konkretne zjawisko, czyli jego przyczyn i innych czynników dodatkowych.
3. Określenie stopnia ważności każdego czynnika, to znaczy stopnia jego wpływu na poszukiwany skutek