3582319621

„INTERDYSCYPLINARNOŚĆ DIAGNOZY NIEPEŁNOSPRAWNOŚCI INTELEKTUALNEJ”

Interdyscyplinarność czyli problemy wczesnej diagnozy OUNfproblemu dziecka niepełnosprawnego). Wszechstronny proces diagnostyczny. Jej celem jest naprawić to co zostało w organizmie człowieka uszkodzone lub zaburzone w swym funkcjonowaniu, co trzeba albo doprowadzić do normy, albo zapobiec niekorzystnym konsekwencjom już istniejących zaburzeń, lub ustrzec przed ewentualnie mogącymi się pojawić wtórnymi uszkodzeniami. Model diagnozy interdyscyplinarnej- przedmiotem rozpoznania są nie tylko zachowania, ale przede wszystkim mechanizmy regulacji psychologicznej.

- im wcześniej dokonuje się diagnozy tym lepiej dla dziecka.

OUN-. nabyte łub wrodzone uszkodzenie ośrodkowego układu nerwowego

Dlaczego ważne jest wczesne rozpoczynanie terapii i rehabilitacji dzieci o zaburzonym rozwoju psychoruchowym?

Nie ma chyba obecnie takiego specjalisty, zajmującego się problematyką niepełnosprawności, który nie wskazywałby na konieczność wczesnego usprawniania dzieci, dotkniętych uszkodzeniem ośrodkowego układu nerwowego lub schorzeniami o postępującym, upośledzającym rozwój przebiegu. Działania stymulująco- rehabilitujące mają znaczenie nie tyiko poprawiające stan aktualny dziecka, ale także - czasami może to być nawet ważniejsze - zapobiegają pogorszeniu się tego stanu oraz narastaniu objawów zaburzeń, niejednokrotnie hamując rozwój schorzenia w ogóle.

Za podjęciem jak najwcześniejszej stymulacji rozwoju przemawiają różne przesłanki:

1.    Wyjątkowo duża plastyczność układu nerwowego we wczesnym okresie rozwoju oraz związana z tym możliwość korekcji zaburzonych funkcji i kompensacji deficytów.

2.    Możliwość zahamowania rozwoju wielu zaburzeń o postępującym przebiegu, a czasami nawet całkowitego zatrzymania dalszych niekorzystnych zmian.

3.    Małe dzieci są bardziej podatne na stosowane wobec nich programy usprawniania, czynią również szybciej postępy.

4.    Ćwiczone umiejętności są u nich łatwiej generalizowane.

5.    Uczenie małych dzieci jest łatwiejsze, gdyż wiele zaburzeń narasta z wiekiem, utrudniając terapię i edukację.

6.    Rodzice małych dzieci mają więcej nadziei, sił i zapału oraz są bardziej zaangażowani zarówno we współpracę ze specjalistami, jak i w własny udział w terapii.

PO DIAGNOZY NIEZBĘDNY JEST ZESPÓŁ SPECJALISTÓW;