Filozofię prawa wyodrębnia się spośród innych nauk filozoficznych ze względu na przedmiot i charakter zadań wyjściowych oraz perspektywę jej badań Nie jest ona ani teorią prawa, ani teorią państwa i prawa.
Filozofia prawa jest rezultatem przemyśleń ogólnofiłozoficznych, a zwłaszcza gnoseologicznych i antropologicznych. To samoistna dziedzina filozofii; jednak jednocześnie nauką z pogranicza wielu dziedzin
Przedmiotem filozofii prawa jest prawo w ogóle, a w tym prawo natury. To dociekanie istoty systemu, szukanie przyczyn porządku prawnego oraz ocena tego porządku. To przede wszystkim filozofia człowieka.
Przedmiot filozofii prawa określany rozmaicie:
- istota prawa
- idea prawa
- prawo natury (prawo naturalne)
- postulaty prawa słusznego dla danego miejsca i czasu
Niektórzy twierdza, że filozofia prawa bada ostateczne przyczyny zjawisk prawnych.
Filozofia rozpatruje prawo w relacji do istnienia człowieka. Filozofia prawa stara się znaleźć odpowiedź na pytanie, czym jest prawo i jaką spełnia rolę w życiu człowieka. Filozofia prawa szuka istoty prawa lub samej idei prawnej, która winna leżeć u podstaw norm państwowych.
Filozofia prawa wiąże się ściśle z innymi działami filozofii:
a) gnoseoiogią (epistemologią) - nauka o poznaniu /określenie możliwości poznawczych człowieka, granicy ludzkiego poznania, sposobu poznania rzeczywistości/;
b) aksjologią - nauka o wartościach, /jak istnieją, jak je poznajemy, ich rodzaje etc./ (ściśle z nią powiązana ze względu na to, że wartości odgrywają zasadniczą rolę w życiu jednostek i społeczeństw, ponadto prawo natury bywa pojmowane jako zespół wartości);
c) historiozofią - filozofią dziejów /nauka ta zastanawia się nad sensem ludzkich dziejów/;
d) filozofią człowieka - (konieczne jest przyjęcie jakiejś koncepcji człowieka, aby prowadzić dociekania o prawie);
e) filozofią kultury - (związek ten jest szczególnie wyrazisty w teoriach prawa natury o zmiennej treści, ponieważ pojmują one prawo natury na podobieństwo innych wytworów kulturowych);
f) filozofią polityki - (antropologiczny punkt widzenia filozofii polityki pozwala podjąć problem kim jest człowiek pojęty jako obywatel, jak również ustalić relacje zachodzące między organizacją życia państwowego a strukturą psychiczną obywateli; obydwie dziedziny cenią wartość nie tylko strony intelektualnej czł., ale także emocjonalno-wolitywnej, za znamię człowieczeństwa obie uznają twórczość kulturową