3582323523

Allport - zachowanie może być niekonsekwentne, ale przez ten fakt traci cechę. Człowieka poznaje się poprzez zamiary, a nie przez przeszłość. Zamiar obejmuje wszelkie ludzkie nadzieje, aspiracje, ambicje danej osoby. Jeżeli odkryjemy zamiary w wartości człowieka, to wtedy odkrywamy jego cechy. Rozpoznanie tego co jednostka zamierza zrobić jest kluczem aby zrozumieć jak zachowa się obecnie.

Motywacja -autonomia funkcjonalna, czynność, która dawniej służyła reakcji danej potrzeby może sama w sobie stawać się celem.

Np. pierwotnie myśliwy szedł na polowanie bo był głodny, z czasem ta potrzeba nabrała charakteru autonomii, samo polowanie stało się celem, chociaż nie służyło pierwotnej potrzebie. Potrzeba pierwotna została oddzielona od potrzeby wtórnej,

Im bardziej człowiek oddala się od potrzeby, źródła, tym częściej większa w nim powstaje tęsknota. Przykład - marynarz, który przestał pływać otacza się symbolami morza, I ta wtórna potrzeba, tęsknota za morzem jest zupełnie inna niż pierwotna potrzeba zabezpieczenia egzystencji. Ten motyw wtórny stał się funkcjonalny autonomicznie, Dzięki mechanizmowi autonomii funkcjonalnej powstają nawyki. Nawyki - to co było pierwotnym źródłem, a może stać się przyjemnością.

Osoba dąży zawsze do realizacji różnych celów, potrzeb realizacji autonomii funkcjonalnej. Proces autonomii prowadzi do powstawania nowych motywów. Pierwotny motyw wyzwala nowe działania, które odkrywają nowe strefy rzeczywistości. Te strefy rzeczywistości staja się źródłem dalszych motywacji.

Dwa rodzaje autonomii funkcjonalnej.

1 .Autonomia perseweracyjna.

2.Autonomia priopriacyjna.

Autonomia perseweracyjna - obejmuje nałogi, ma charakter kołowy podobny do natręctw. Autonomia priopriacyjna - rozwój zainteresowań, wartości, zamierzeń; nakazuje rozwój człowieka,

Proprium - pojęcie „ja".

Nie można uchwycić osobowości, jeżeli się pominie "ja", lecz to "ja" jest obciążone różnymi błędami, konotacjami. Obejmuje ono te wszystkie aspekty osobowości, które współtworzą wewnętrzną całość osobowości i odznaczają się cechą bycia, własnością podmiotu. W proprium wchodzi poczucie własnego ciała, ja cielesne. Tworzy strumień doznań płynący z wnętrza organizmu. Daje poczucie tożsamości, gdzie istotne są interakcje z innymi ludźmi. Ważny jest szacunek dla samego siebie. Dlatego często ten aspekt przejawia się w postaci egoizmu.

Inny aspekt proprium: ekstensja "ja" lub rozszerzenie "ja". W zakres tego "ja" wchodzi wiele rzeczy, które człowiek może nazwać swoimi. W miarę rozwoju następuje poszerzenie własności "ja". W zakres “ja" na początku wchodzą mama, tata, rodzeństwo, dziadkowie itp., potem moja praca, studia, koledzy . Ważne są uczucia. Następny element to "ja" jako nośnik racjonalności. Odkrywanie, a następnie posługiwanie się zdolnościami myślenia przy rozwiązywaniu problemów.