3582325350

R. Bednarz- Grzybek, Historia myśli pedagogicznej, Materiał na końcowy egzamin

Starożytność: Sparta i Ateny Sparta

-    ideał wychowania to dobry wojownik i posłuszny obywatel;

-    dzieci są własnością państwa; ono ingeruje w ich wychowanie od momentu urodzenia;

-    zaraz po urodzeniu dziecka ojciec miał obowiązek przedstawienia

je geruzji, która decydowała czy nadaje się ono na dobrego obywatela;

-    do 7 roku życia dzieci były wychowywane przez matki i niewolnice, ale pod kontrolą specjalnego urzędnika państwowego tzw. pajdemona;

-    dzieci nie mogły być rozpieszczane, ale i nie wolno było ich bić;

-    ważną rolę w wychowaniu odgrywała muzyka, bo to ona, wg Greków, kształtowała charakter;

-    po 7 roku życia chłopcy przechodzą do instytucji wojskowych, w których przebywają do 30 roku życia;

-    dziewczęta pozostają w domu, ale ich program wychowania jest identyczny jak chłopców, tyle, że uczą się one dodatkowo opieki nad rannymi i niemowlętami;

-    do 18 roku życia chłopcy są przygotowywani do służby wojskowej poprzez ćwiczenia fizyczne; przyzwyczaja się ich do widoku krwi i śmierci ludzi; uczono bezwzględnego posłuszeństwa wobec przełożonych oraz czujności i sprytu; słabe jednostki eliminowano;

-    w 18 roku życia chłopiec rozpoczynał 2-letnią służbę wojskową

zwaną efebią; potem przez 10 lat przebywał w koszarach, a w razie potrzeby wyruszał na wyprawę wojenną;

-    w 30 roku życia chłopiec otrzymywał pełnoletniość, kawałek ziemi i musiał się ożenić;

-    dziewczęta już w 20 roku życia mogły zostać żonami;

-    państwo spartańskie nie zajmowało się wychowaniem intelektualnym dzieci, ale jeśli rodzice umieli czytać i pisać to mogli tą wiedzę przekazać swoim dzieciom;

-    państwo dbało o to, by młody Sparta ni n nauczył się historii własnego narodu i prawa Likurga.

Ateny

-    3 okresy wychowania człowieka:

I    - lata dzieciństwa spędzone na łonie rodzinnym;

II    - lata szkolne u dowolnie wybranych mistrzów;

III    - okres efebii ujęty przez organizację państwową;