3582468879

Polimery amorficzne i semikrystaliczne

Polimery amorficzne - zwane również bezpostaciowymi zgodnie z zasadą termodynamiki są w stanie cieczy przechłodzonej. Makrocząsteczki przyjmują postać kłębka, tworząc struktury nieuporządkowane skłębione, o słabych oddziaływaniach energetycznych. W tej strukturze jest możliwe jedynie uporządkowanie bliskiego zasięgu dook. I nm.

Polimery amorficzne są niezdolne do krystalizacji. Mają łańcuchy o różnym stopniu splątania (kłębki statystyczne). Małą zdolność do agregacji. Wykazują właściwości lepkosprężyste.

Polimery amorficzne- lepkosprężystość:

-> w niskiej temperaturze i/lub przy szybkich odkształceniach (u>) twarde, kruche jak szkło; (ruchy molekularne mają krótki zakres: drgania atomów oraz niewielkich grup);

po przekroczeniu temperatury zeszklenia ^/t‘ (Tg) (lub w rezultacie zmniejszenia częstotliwości odkształceń)- -> ruchy molekularne całych łańcuchów (lub dużych fragmentów): przejście od stanu szklistego w stan elastyczny („kauczukopodobny");

-> w jeszcze wyższej temperaturze zanika elastyczność- lepka ciecz

			H Cl'
	T ?		1
	—T {		-c—c-1 1
Przykłady: polistyren	H H	^n , Poli(chorek winylu)	Lh h

Polimery krystalizujgce na ogół sq polimerami semikrystalicznymi:

Charakteryzują się obecnością dwóch faz: uporządkowanej (regularnej) i nieuporządkowanej (amorficznej, bezwładnej)

Wykazują dużą różnorodność form morfologicznych (fibryle, sferolity, dendryty, aksjaty);

Polimery semikrystaliczne: polietylen, polipropylen, poliamid, polioksymetylen

Krystality- jest to część ciała stałego o budowie krystalicznej, będąca obszarem monokrystalicznego uporządkowania. Ma rozmiary od kilku nanometrów do kilku milimetrów.

Krystality są oddzielone od siebie cienkimi amorficznymi warstwami (granicami ziaren) tworząc większe struktury polikrystaliczne.

Temperatura topnienia - temperatura, w której kryształ zamienia się w ciecz. Jest to też najwyższa możliwa temperatura, w której może rozpocząć się krystalizacja tej substancji. Krystalizacja zachodzi jednak często przy niższej temperaturze niż temperatura topnienia, co zależy od wielu czynników, np. obecności zarodków krystalizacji, tempa schładzania czy ciśnienia.