1636661513

przekształcaniu rzeczywistości. Aktywność jest więc fundamentalnym elementem radzenia sobie w rożnych sytuacjach oraz warunkiem osiągania sukcesów.

W literaturze psychologicznej, jak i pedagogicznej występuje różnorodność kryteriów klasyfikacji form aktywnych działań podejmowanych przez dzieci.

Istotną podstawą do wyodrębnienia aktywności są trzy płaszczyzny kształtu dziecka z jego otoczeniem, gdyż tworzą trzy światy dziecka:

świat dźwięków i ruchów - dominującym typem aktywności dziecka jest aktywność dźwiękowo - ruchowa a potem muzyczno - ruchowa, stymulowana bodźcami słuchowymi i kinestetyczno - ruchowymi,

świat barwy i kształtów - dominującym typem jest aktywność stymulowana bodźcami wzrokowymi np. plastyczna, konstrukcyjna, techniczna,

świat słowa - przeważa tutaj aktywność językowa dziecka stymulowana bodźcami werbalnymi czy innymi symbolami.

Pracując z dziećmi w sposób otwarty wyzwala się ich aktywność ruchową, literacką, muzyczną, plastyczną, teatralną, pozwala się im współuczestniczyć w odkrywaniu świata, czyni się je podmiotem wychowania a nie biernym przedmiotem.

Generalną zasadą jaką powinien kierować się nauczyciel z pracy z dziećmi jest to, że należy dziecku tak organizować warunki działalności i stwarzać taką atmosferę emocjonalną, aby mogło ono jednocześnie poznawać otoczenie i siebie poprzez działanie, wyobrażenia, posługiwanie się słowami, aby mogło manipulować różnymi przedmiotami, używać ich, tworzyć i wzbogacać swoją wiedzę. Jest to zasada wskazująca na konieczność stymulowania różnorodnej aktywności dziecka.

Opracowała Brygida Sokolińska