1636661675

posiadam. W rzeczywistości informacja staje się bardziej cenna ponieważ znana jest większej liczbie osób. W miarę zwiększania się liczby odbiorców informacji, jej wartość rośnie”²⁴. Ta właściwość informacji przeczy podstawowym prawom ekonomii, wedle których cena danego dobra maleje w miarę zwiększania się ilości tego dobra na rynku. Wydaje się, że wyjaśnienie tego paradoksu nie jest możliwe bez odwołania się badań Roberta Picarda.

3. Twierdzenie Druckera i „guziki medialne”

Przypomnijmy, P. Drucker twierdził, że informacja jest tym cenniejsza, im jest powszechniejsza. W klasycznej ekonomii przyjmuje się, że im jakieś dobro rzadsze, tym cenniejsze i odwrotnie. Powszechność określonego dobra obniża jego cenę. Tymczasem Drucker wywraca na nice nasze dotychczasowe rozumienie najbardziej kardynalnych zasad ekonomii. Tę pozorną sprzeczność można objaśnić odwołując się do sformułowanego przez R. Picarda dualizmu rynku medialnego (por. rys. 1) oraz stworzonej przez autora niniejszego artykułu formuły „guzików informacyjnych i medialnych”.

Dla zobrazowania wywodu²⁵ autor posłużył się guzikami przy koszuli i ich informacyjnymi odpowiednikami. Konieczne jest także odróżnienie klasycznego przedsiębiorstwa od przedsiębiorstwa medialnego. Załóżmy, że tym klasycznym przedsiębiorstwem jest fabryka produkująca prawdziwe guziki, a przedsiębiorstwem medialnym organizacja (np. jakaś redakcja) dostarczająca „guzików medialnych” (informacji).

Gdyby autor niniejszego artykułu stanął na stoku, ubrany w kombinezon narciarski, to zapewne nikt nie chciałby umieścić reklamy na jego stroju. Natomiast, gdyby obok stanął Adam Małysz, to każdy centymetr kwadratowy jego kombinezonu byłyby wart sporo pieniędzy. W tym przypadku autor niniejszego wywodu obrazuje przedsiębiorstwo, które produkuje zwykłe guziki, natomiast Małysz przedsiębiorstwo medialne, które nie tylko dostarcza określonego produktu medialnego („guzików medialnych”), ale też ma zdolność skupiania na sobie rzadkiego dobra jakim jest uwaga odbiorców. Zatem wobec tego

²⁴    Tamże, s. 27.

²⁵    Por. B. Nierenberg, Zarządzanie informacją..., s. 75-88.

7