293017023

konstrukcji, kryteriów wyodrębnienia modelu itd.¹

K. Obłój natomiast definiuje model biznesowy jako połączenie odpowiedniej konfiguracji łańcucha wartości wraz z elementami tworzącymi przewagę konkurencyjności. Zwraca przy tym uwagę na złożoność problematyki. Istnieje bowiem prawie nieograniczona ilość rozwiązań każdego problemu stawianego firmie, a co za tym idzie, współczesne czasy dają firmom niepowtarzalną szansę budowy swojej różnorodności².

W literaturze przedmiotu napotykamy na wiele prób zdefiniowania modelu biznesowego. K. Obłój w swoich pracach wymienia trzy modele opisywane mianem Operatora, Integratora oraz Dyrygenta. M. Muszyński natomiast wskazuje ich co najmniej siedem³. Istnieje wiele różnych podziałów modeli biznesowych ze względu na rozwiązania w nich stosowane, porównania wykorzystywane w analizie, perspektywę czasu oraz konfiguracje łańcucha wartości.

We wszystkich teoriach znajdujemy jednak wspólne mianowniki. Wydaje się, że najlepszym z nich jest wypowiedź profesora Nogalskiego, opisująca modele jako „usystematyzowane wyobrażenie o pożądanych kierunkach rozwoju przedsiębiorstwa i uwarunkowaniach”⁴. Autor ten wskazuje również bardzo wyraźną różnicę między strategią i modelami. Opisuje on modele biznesowe jako statyczne abstrakcyjne schematy i wzorce działania, a strategię jako dynamiczny element pokazujący elastyczne zachowanie organizacji w otoczeniu. Uznaje on ponadto jako byt absolutnie abstrakcyjny, istnienie modelu biznesowego uniwersalnego i niezmiennego.

Do niedawna firmy koncentrowały się jedynie na krótkofalowych wynikach finansowych, zapominając tym samym o potrzebach zarówno klientów, jak i otoczenia, w jakim prosperują. Sposób takiej działalności, którą można nazwać wręcz wyniszczającą, zarówno dla systemów, tj. eko czy politycznych, jak i samych organizacji. Doprowadziło to do znacznego spadku zaufania społeczeństw do

5

1

   M.Duczkowska-Piasecka: M. Poniatowska-Jaksch; K.Duczkowska-Małysz, Model biznesu. Nowe myślenie strategiczne, Difin, Warszawa 2013, s. 132-133.

2

   K. Obłój, Tworzywo skutecznych strategii. Na styku starych i nowych reguł konkurowania. PWE, Warszawa 2002, s. 154.

3

   M. Muszyński. Aktywne metody prowadzenia strategii przedsiębiorstwa. Wydawnictwo PLACET, Warszawa 2006.

4

   Zarządzanie strategiczne. Problemy, kierunki badań, red. R Krupski, Prace naukowe WWSZiP, Wałbrzych 2009, s.33.