3307664138

Ćwiczenia w rozumieniu wypowiedzi

Przed dzieckiem kładę misia, lalę i auto oraz ilustrację przedstawiające te zabawki. Ręką dziecka dokładam odpowiedni obrazek do danej zabawki. Za każdym razem wymieniam nazwę przedmiotu, do którego ilustracja jest dokładana: to jest miś i to jest miś (pokazując obrazek: miś; pokazując przedmiot: i to jest miś; dokładając powtarzam: miś). Trzymając w ręku obrazek przedstawiający misia, pytam pokazując ręką wszy-

miś, lala, auto, ilustracje przedstawiające

zabawki,

plansza

stkie zgromadzone przed dzieckiem zabawki: gdzie jest miś. Zakrywam kartonikiem usta i pytam ponownie. Gdy dziecko wskazuje, cieszę się i powtarzam: tak, tu jest miś, to miś, miś. Biorę misia i podchodzę z dzie-ckiem do lustra. Pokazuję misia i mówię: to miś. Przykładam ilustrację do misia i znów mówię: to jest miś. Zwracam uwagę dziecka na ruch moich ust i zachęcam do powtórzenia wyrazu, zdania. Czynności te powtarzam z pozostałymi zabawkami.

Na dużej planszy są naklejone obrazki trzech wyżej wymienionych zabawek. Przed dzieckiem leżą zabawki. Wyciągam w kierunku Pauliny rękę mówiąc: daj misia. Dziecko podaje misia, kładę go na ilustracji. To samo powtarzam z pozostałymi zabawkami.

Ćwiczenia w tworzeniu wypowiedzi

ilustracja bawiącej się dziewczynki, ilustracje zabawek

Kładę przed Pauliną ilustrację bawiącej się dziewczynki, obok w pionowym rzędzie ob.-razki przedstawiające różne zabawki. Pytam, kolejno wskazując: ilustracje przedstawiającą dziewczynkę: kto to; ilustracje przedstawiające zabawki: co to jest. Dziewczynka odpowiada. Pytam dalej: co robi dziewczynka; następnie: czym bawi się dziewczynka. Dziecko odpowiada jednym słowem: misiem, lalą i.t.p. Zwracam uwagę na prawi-dłową końcówkę wyrazu. Potwierdzam odpowiedź dziecka pełnym zdaniem: dziewczynka bawi się misiem. Po kilku ćwi-czeniach proszę dziecko o powtórzenie zda-nia i odtąd wymagam już pełnej odpowiedzi.