Grażyna Ulicka definiuje marketing polityczny, wychodząc od pojęcia komunikowanie polityczne. Jest to przestrzeń, w której trzy grupy aktorów — politycy, wyborcy i dziennikarze - mogą publicznie wypowiadać swoje poglądy w kwestiach politycznych. Autorka wskazuje, że jedną z występujących w tej przestrzeni form komunikacji jest marketing polityczny i opisuje go za S. Albouy jako zespól teorii, metod, technik i praktyk społecznych mających na celu przekonanie obywateli, by udzielili poparcia człowiekowi, grupie lub projektowi politycznemu'2. Celem jest również maksymalizacja tego poparcia, czyli dążenie do uzyskania jak największego wsparcia ze strony społeczeństwa.
Andrzej Antoszewski pisze, że marketing polityczny to zespół działań mających na celu promocję konkretnej inicjatywy politycznej, prowadzonych na rynku wyborczym i mających na celu przedstawienie danego kandydata w najkorzystniejszym świetle, przy równoczesnym wykazaniu, że jego kontrkandydaci są znacznie gorsi13.
Jak pisze Robert Wiszniowski: współczesny marketing polityczny to kompleksowy zespól perspektywicznych działań partii politycznych'*. Zatem do marketingu politycznego zaliczymy wszelkie działania, których celem jest zdobycie i/lub utrzymanie władzy państwowej przez partie polityczne, ludzi w nich działających, polityków. Można powiedzieć, że marketing polityczny jest po prostu częścią składową polityki - odpowiedzialną za zdobycie i utrzymanie władzy: sprawowanie władzy nie jest już marketingiem politycznym, chociaż może spełniać i taką funkcję. Tak szerokie postrzeganie tej dyscypliny jest zatem zbieżne z tezą 0’Shaughnessy’ego o tendencji do możliwie szerokiego pojmowania marketingu politycznego15, jako procesu, w którym funkcję rynku i konkurencji pełni scena polityczna, jej aktorami są polityczni konkurenci (konkurenci w walce o zdobycie i utrzymanie władzy), a klientami dokonującymi wyborów - obywatele posiadający czynne prawo wyborcze. Celem konkurujących partii i ugrupowań politycznych jest
12 Por. G. Ulicka, Wpływ marketingu politycznego na zmiany w życiu publicznym państw demokratycznych, op. cit., s. 157.
13 A. Antoszewski, R. Herbut, Leksykon politologii, op. cit., s. 208.
14 R. Wiszniowski, Marketing polityczny .... op. cit., s. 233.
5