3542385044

Aby latom, kiedy w piecu się nie pali, można było odświeżać powietrze w izbie, należy urządzić L zw. wentylator, lub wywietrznik.

Jest to otwór z drzwiczkami, 15 — 25 cm szeroki i wysoki, w rogu izby pod powałą w ścianie, stanowiącej ściankę komina. Otwór ten prowadzi do osobnego kanału w kominie, sąsiadującego z przewodem dymowym kuchennym. Dzięki nagrzaniu ścianek komina ogrzewa się powietrze w przewodzie wywietrzającym i ciągnie do góry, pociągając za sobą powietrze z pokoju.

Niektórzy przebijają otwór ten wprost do kanału dymowego; ale to nie jest godne polecenia, bo nieraz przez ten wywietrznik wydobywa się dym i napełnia izbę.

Jeżeli w piecach przez dłuższy czas nie palono, to wtedy słup powietrza, zawarty w kominie, jest nieraz naw’et cięższy od powietrza w izbie. Zapalamy w piecu, a tu naraz ogień i dym buchają na izbę, bo ciąg jest

Wywołanie w kominie ciągu

odwrotny.

Dla zaradzenia złemu trzeba w takich wypadkach do wycieru, otwoju u dołu komina, przez który wygarniają sadze, włożyć pęk płonącej słomy lub papieru. Ogień ten wtedy szybko ogrzeje z dołu słup powietrza w przewodzie i komin zacznie dobrze ciągnąć.

Przewody Przy prowadzeniu na strychu skośnego przewodu, boczne łączącego z głównym kominem pionowym przewód boczny, koło którego zgrupowane są piece, znajdujące się opodal głównego komina, należy go murować sklepionym łukiem (rys. 87) albo też skośnym w prostej linji przyczem kąt nachylenia może być nie niższy, niż 45°.

Przy murowaniu skośnego przewodu pod kątem nie na sklepieniu, należy dać na podtrzymanie żelazną belkę, oddzielając ją od przewodu warstwą betonu.

Jeżeli muruje się na balu drewnianym (b) (czego wogóle należy unikać), to on winien dobrze być oparty i leżeć pewnie (rys. 88); na nim nakładą się pas tektury smołowcow'ej (papy) (p), a na wierzchu warstwa gliny (g) z 10 12 ciii gruba i dopiero na glinie wymurować można z cegły przewód.

Przy węgle tego skośnego przewodu, gdzie najwięcej osadzają się sadze, należy dać drzwiczki wycierowe (d) i pokrywę (k),