Z. Rudnicki: MATLAB - KOMPENDIUM
Przykładowo: chcemy obliczyć 3sinus2 30 stopni i wstawić do zmiennej x. Wiemy że sinus 30 stopni wynosi 0,5 (stosunek najkrótszego do najdłuższego boku w ekierce nierównoramiennej), a więc wynik powinien być równy 0,75. Czy dobre będą zapisy 3sin230, 3SIN2(30), 3sin2(30) ?
Oczywiście NIE! bo:
(1) argumenty każdej funkcji muszą być w nawiasach.
(2) dla funkcji trygonometrycznych - argument musi być w radianach. a nie stopniach
(3) nazwy funkcji standardowych (z bibliotek Matlab’a) piszemy małymi literami
(4) separatorem części ułamkowej w liczbach jest kropka a nie przecinek,....
(5) nie wolno pomijać znaku mnożenia [*]
(6) do kwadratu mamy podnosić obliczoną wartość sinusa z 30 stopni a nie nazwę
A więc musimy napisać tak:_
» x = 3*(sin(pi/6))A2
0.75_
lub tak:_
» x = 3*sin(pi/6)A2
0.75_
Komenda zakończona średnikiem wykona się lecz nie będzie wyświetlony jej wynik:_
» y=sin(pi/2);
>>
Wpisanie samej nazwy zmiennej (w dowolnym momencie) wyświetli jej aktualną wartość:
i
»_
Bardzo pożyteczna jest możliwość przywoływania poprzednio wpisywanych komend z możliwością ich poprawiania - czyli wykorzystywania "historii". W tym celu można naciśnięciem klawisza "strzałki w górę" [/f>] przywoływać komendę ostatnio wpisaną lub szereg wcześniejszych. Można też wyszukiwać poprzednio uruchamiane komendy w oknie "History" i albo je uruchamiać (podwójnym kliknięciem) albo kopiować do okna komend lub edytora, modyfikować i uruchamiać.
Okno komend można wyczyścić komendą cic, natomiast pamięć zmiennych wymazuje komenda elear. Inne przydatne polecenia to m.in.: help, help nazwa_polecenia, who, whos, format.
Można także przeszukiwać dokumentację według interesujących nas słów, poleceniem: lookfor słowo. Początkujący (znający język angielski) może skorzystać z wprowadzenia poleceniem intro.
Niezależnie od trybu w jakim używamy Matlaba - musimy znać jego język programowania -noszący ta samą nazwę co cały pakiet.
MATLAB jest językiem programowania wysokiego poziomu, posiadającym m.in. różnorodne struktury danych, instrukcje sterujące wykonywaniem programów oraz wprowadzaniem i wyprowadzaniem danych, bogaty zbiór funkcji a także możliwości programowania obiektowego.
Tak jak w każdym języku programowania - w Matlabie treść programu tworzą głównie instrukcje zwane też komendami lub poleceniami a także deklaracje - zazwyczaj pomijane w prostszych programach.
Podstawowymi składnikami instrukcji są:
• słowa kluczowe np.: for, end, if, else, while,
• stałe i zmienne (w tym także złożone struktury danych),
• wyrażenia zawierające m.in. wywołania funkcji.
7