6355787055

Z. Rudnicki: MATLAB - KOMPENDIUM

Rys. 2.1. Edytor Matlaba i bieżący folder dla programów Edytor Matlaba automatycznie nadaje zapisywanym plikom programów rozszerzenia nazw ".m" dlatego nazywane są one "m-plikami". W edytorze można mieć otwartych kilka programów i wybierać je przy pomocy "zakładek" u dołu okna edytora.

Aby uruchomić napisany program wystarczy wpisać w oknie komend jego nazwę (tzn. nazwę pliku bez rozszerzenia ".m") lub w oknie edytora kliknąć przycisk opisany "RUN", widoczny na powyższym rysunku. Przy kolejnych uruchomieniach zamiast ponownie wpisywać nazwę można przywołać ją "z historii" naciskając klawisz strzałki w górę.

Istnieją dwa rodzaje m-plików:

^ skrypty czyli procedury nie wymagające parametrów, wywoływane przez wpisanie nazwy pliku (bez rozszerzenia ".m") w oknie komend (działają one na zmiennych tworzonych w tzw. przestrzeni roboczej Matlab’a)

>• funkcje zwracające wartości (w postaci skalara lub wektora) i zazwyczaj wymagające podania parametrów czyli argumentów funkcji; wywołania ich są najczęściej używane w wyrażeniach stanowiących fragmenty instrukcji innych m-plików (zmienne używane w funkcji są lokalne tzn. niedostępne poza ciałem funkcji).

Dowolne objaśnienia czyli komentarze można umieszczać w m-plikach rozpoczynając od znaku procentu [%]. W programie SciLab zamiast musi być: ”//”.

Aby uruchomić napisany program w Matlabie trzeba:

1. ustawić jako bieżący folder - Current Directory (u góry) - ten dysk i folder w którym m-plik został zapisany, korzystając z przycisku [...],

2. wpisać nazwę m-pliku bez rozszerzenia ,,.m” ale pamiętajmy, że:

Matlab rozróżnia duże i małe litery

2.4. Podstawowe polecenia

Podstawowe instrukcje i funkcje Matlaba odpowiadają sześciu podstawowym typom operacji (omówionym w opracowaniu o algorytmach), a mianowicie: (1) wprowadzaniu i (2) wyprowadzaniu danych, (3) nadawaniu wartości zmiennym przez przypisanie, (4) instrukcji warunkowej i dwu rodzajom pętli (5 i 6). Omówiono je kolejno w tym podrozdziale. Przedstawiono też instrukcję SWITCH pozwalającą wybierać jedną z wielu możliwości, oraz instrukcje obsługi plików pozwalające wprowadzać dane i wyprowadzać wyniki.

Do wprowadzania danych i wyprowadzania wyników w Matlabie podobnie jak w językach Pascal i C nie są używane instrukcje lecz funkcje (pełniące role instrukcji).

2.4.1. Instrukcja przypisania

Instrukcja przypisania zwana też instrukcją podstawiania jest jedną z najczęściej używanych instrukcji. Pozwala ona nadawać zmiennym wartości i realizować obliczenia.