Z. Rudnicki: MATLAB - KOMPENDIUM
spowoduje wyświetlenie w oknie komend tekstu żądania danych i oczekiwanie na to aby użytkownik wprowadził z klawiatury wartość liczbową, która ma być przypisana zmiennej. Matlab umożliwia wpisanie zamiast liczby wyrażenia.
Funkcja input w drugiej postaci:_
| zmienna = input('żądanie danych', 1 2s') |
także wyświetli żądanie danych, ale tym razem oczekuje na wpisanie przez użytkownika łańcucha znakowego (ang.: string of characters), który przypisze zmiennej.
2.4.4. Ćwiczenia - wprowadzanie danych z klawiatury
Poprzednie programy ulepsz wprowadzając do nich polecenia wprowadzania danych z klawiatury.
2.4.5. Wyświetlanie wyników
Najprostszy - podany już - sposób wyświetlania wyników, polega na nie umieszczaniu średników [;] po poleceniach, których wynik ma być wyświetlony. Poleceniami tymi mogą być instrukcje przypisania ale także same nazwy zmiennych, albo wyrażenia. Drugi sposób polega na wykorzystaniu funkcji:_
| disp(wyrażenie) \
przy czym dopuszczalne jest użycie wyrażenia albo o wartości liczbowej albo tekstowej. Przykłady użycia tej funkcji podano już przy omawianiu wyrażeń tekstowych.
Kolejnym, bardziej zaawansowanym (chociaż i bardziej skomplikowanym) sposobem jest wykorzystanie funkcji fprintf (. .) - identycznej jak w języku C. Funkcja ta pozwala wyprowadzać sformatowane wyniki wraz z objaśnieniami na ekran lub do pliku dyskowego, przy czym ten drugi wariant będzie omówiony nieco dalej.
W systemach Freemat i Scilab analogiczną funkcją jest printf.
Dla wyświetlania wyników na ekranie używana jest następująca postać funkcji fprintf:
| fprintf('format', lista_wyrażeń) \
Lista_wyrażeń zawiera pooddzielane przecinkami zmienne lub wyrażenia, których wartości mają być wyświetlone. Sposób wyświetlania poszczególnych wartości opisany jest przez ' format Tam także umieszcza się teksty objaśnień które mają być wyświetlone. Przykładowo instrukcja:
| fprintf('\nLiczba skladników=%3d Suma=%7■2f',N,Suma) |
może wyświetlić napis:
| Liczba skladników= 23 Suma= 784.32 |
15
Objaśnienie: [\n] to rozkaz przejścia do nowej linii, kolejne znaki będą przekopiowane do wyprowadzanego napisu, aż do znaku [%]. Przy każdym napotkaniu znaku [%] nastąpi wyprowadzanie wartości kolejnego wyrażenia z listy, w sposób opisany przez liczbę umieszczoną po znaku [%]
zakończoną literą (w naszym przykładzie d lub f).
Dokładniej: ' format ' — to łańcuch znaków ujętych w apostrofy, który może zawierać:
a) znaki sterujące - złożone z litery poprzedzonej „backslashem” [\]:
\a alarm - sygnał dźwiękowy,
\b backspace - cofnięcie o znak,
\f formfeed - przejście do nowej strony,
\n new linę - przejście do nowej linii.
\r carriage return - skok na początek linii,
\t horizontal tab - tabulator poziomy,
\v vertical tab - tabulator pionowy,
\xN hemdecimal number N - liczba szesnastkowa,
\N octal number N - liczba ósemkowa;
b) opisy formatów, które zaczynają się od znaku %
- po znaku % jest liczba określająca długość pola.
- następnie (dla liczb rzeczywistych) jest kropka i liczba