Z. Rudnicki: MATLAB - KOMPENDIUM
Instrukcja przypisania ma postać:_
| zmienna = wyrażenie |
Jej sens jest następujący: „oblicz wartość wyrażenia i przypisz ją zmiennej".
Przykłady: a23 =7.45e6; Obciążenie = 3500; Alfa = -0.456 Sila_Rozc = Obciazenie*sin(Alfa); k = k+1;
Należy pamiętać, że znak [=] nie jest znakiem równości lecz znakiem przypisania, który należy rozumieć jako „przypisz” lub „podstaw”, dlatego instrukcja k = k+1 ma następujący sens: „zwiększ o 1 dotychczasową wartość zmiennej k i uzyskany wynik przypisz zmiennej k jako jej nową wartość”.
Zauważmy, że wyrażenie zawsze występuje po stronie prawej (a nie odwrotnie) i najpierw obliczana jest jego wartość a dopiero potem wartość ta jest nadawana zmiennej zapisanej po lewej stronie. Aby obliczenia były wykonalne, wszystkie zmienne występujące w wyrażeniu muszą już mieć określone wcześniej wartości.
Oprócz obliczeń, instrukcja przypisania jest używana do nadawania wartości początkowych oraz modyfikowania wartości zmiennych sterujących działaniem programu jak liczniki czy indeksy.
Nie należy natomiast używać instrukcji przypisania do wprowadzania danych, gdyż dane te byłyby wówczas fragmentem programu a ich zmiana wymagałaby dokonania zmian w programie. Byłoby to sprzeczne z regułą, że każdy program powinien działać dla wielu różnych danych, bez konieczności zmieniania poleceń tego programu.
2.4.2. Ćwiczenia - pierwsze programy
1) Napisz w edytorze Matlaba (albo FreeMat’a czy SciLab’a ...) program (skrypt) obliczania trzeciej
potęgi podanej liczby, zapisz do pliku i uruchom._
% program 1
a = input('dana liczba=') x=aA3
disp('sześcian tej liczby='),disp(x)
Uruchom ten program.
Aby pozbyć się wyświetlania "echa" działania każdej instrukcji trzeba instrukcje kończyć średnikiem [;]. Linie komentarzy umieszczone na początku pliku (przed instrukcjami) wyświetlą się jako jego opis gdy wpiszemy: "help nazwa_pliku", a dodatkowo program po uruchomieniu też powinien się przedstawić.
Tak więc ulepszona wersja programu może wyglądać tak:_
% Program oblicza sześcian podanej liczby disp('Obliczanie sześcianu danej liczby:'); a = input;('dana liczba=') x=aA3;
disp(['sześcian tej liczby=', num2str(x)]);
- gdzie w funkcji disp zastosowano sklejanie łańcuchów tekstowych przez umieszczenie ich w nawiasach klamrowych. Popraw program i zapisz do pliku. Następnie wpisz: help prl a następnie jeszcze raz uruchom program.
2) Napisz (w edytorze Matlaba) program który oblicza i wyświetla wartość naprężenia według wzorów: F
<7 = ™ gdzie: A. = 7lRmm , natomiast: F oraz A. są dane.
Amin
Wartości mają być wyświetlone wraz z objaśnieniami.
2.4.3. Wprowadzanie danych z klawiatury
Programy przetwarzające dane muszą pobierać je z klawiatury lub innego urządzenia wejściowego lub z pliku, tak aby program, bez potrzeby modyfikowania, mógł działać wielokrotnie, dla różnych zestawów danych. Pobieranie danych z urządzenia wejściowego lub z pliku i przypisywanie ich określonym zmiennym nazywa się wczytywaniem danych.
Do wczytywania danych z klawiatury najdogodniejsza jest w Matlabie funkcja input(..). Funkcję tą można używać w dwu postaciach. Postać pierwsza:
| zmienna = input('żądanie danych') |
14