8781976852

wiążącego się z trensferyną. Usunięcie wyeliminowanych jonów Al³*, może następować przez związanie z cytrynianami i wydalanie z moczem.

Z dotychczas prowadzonych badań u ludzi i zwierząt wynika, że glin-wpływa na biosyntezę hemu przez zmianę aktywności enzymów

Na rycinie 11.7 zobrazowano kolejne etapy biosyntezy hemu, która może hamować glin.

Następuje to przez:

-    zmianę aktywności dehydratazy kwasu delta-aminolewulinowego (ALA-D),

-    zmianę poziomu syntazy kwasu delta-aminolewulinowego (ALA-S),

-    zmniejszenie aktywności dckarboksylazy uroporfirynogenu,

-    hamowanie aktywności ferrochelatazy przez hamowanie łączenia się jej z żelazem,

-    ograniczenie szybkości utleniania jonów żelaza(il) do jonów żclaza(lll) oraz hamowanie przyłączenia żelaza do transferyny,

-    pobudzanie aktywności oksygenazy hemowej, co sprzyja szybszemu katabolizmowi hemu do biliwerdyny,

-    zmianę oporności osmotycznej erytrocytów, co skraca ich życie,

-    wpływ na wzrost białek w błonie.erytrocytów,

-    zwiększanie rozmiarów erytrocytów z niercgulamością na błonach,

-    spadek aktywności ATPazy sodowo-potasowej i ATPazy magnezowej, co wpływa na działanie glinu na błonę erytrocytów.

Stwierdzono .statystycznie znamienny wzrost proloporfiryn crytrocytarnych (FEP) we krwi szczurów. Równocześnie zaobserwowano zmniejszenie stężenia żelaza w erytrocytach, krwi oraz śledzionie. Wykazano wysoki współczynnik korelacji między podaną dawką skumulowaną glinu, a stężeniem FEP (r = 0,99) oruz stężeniem żelaza (r = - 0,99) we krwi i śledzionie (r = - 0,91).

U szczurów chlorek glinu podawany w dawce zbliżonej do terapeutycznej powodował niedokrwistość normocytarną. Mechanizm toksycznego działania glinu na erytropoezę u zwierząt polega na działaniu tego metalu na metabolizm żelaza, a bezpośrednio na aktywność enzymów biorących udział w biosyntezie hemu, w których żelazo odgrywa istotną rolę.

Obserwacje i badania u ludzi wskazują, że długotrwałe narażenie na dymy spawalnicze w stężeniu powyżej 1 mg Al/m³ może powodować efekty ncurolok-syczne i psychologiczne (zaburzenia pamięci, koncentracji oraz symptomy ze strony układu wegetatywnego - test Q_lłf).

Sugeruje się, że mechanizm neurotoksyczuego działania może polegać na:

-    inhibicji reduktazy dihydropterydyny, co zmniejsza ilość tetrahydrobioptc-rydyny, tyrozyny i neurotransmitterów w mózgu,

-    inhibicji cytoplazmalycznej i mitochondrialnej heksokinazy w mózgu i ograniczenie w ten sposób wykorzystania węglowodanów,

-    zwiększeniu przepuszczalności bariery krew-mózg dla niektórych pepty-dów, co może prowadzić do zmian w procesach biochemicznych o.u.n.,

-    zwiększeniu stężenia cAMP w mózgu, przez co zmienia się fosforylację białek,

-    zmianie metabolizmu wapnia,

-    zmniejszeniu aktywności acctylotransfcrazy cholinowej w mózgu i hamowaniu kanalików wapniowych.

395