Matematyka rozwinęła się na przełomie V i IV w. p.n.e. na gruncie filozofii. Najsłynniejszymi matematykami tamtych czasów byli: Archytas z Tarentu, Eudoksos z Knidos.
(ok. 428 - ok. 365 p.n.e.)
Odkrył właściwości liczby jeden, był znany z tego, że każdą rzecz sprowadzał do liczby. Uznawany za twórcę mechaniki. Poszukiwał rozwiązania głośnego problemu podwojenia sześcianu.
1 Mdbs (ok. 408 - ok. 355 p.n.e.)
Zajmował się proporcją, złotym podziałem i metodą wyczerpywania co zakończyło zapoczątkowany paradoksem Zenona pierwszy kryzys w podstawach matematyki. Udowodnił wzór na objętość stożka. Stworzył podstawy rachunku nieskończonościowego.
W ruchu tym uczestniczyli także Anaksagoras, Demokryt, a potem Platon i Arystoteles.