10107

SEKTOR FINANSÓW PUBLICZNYCH:

-    ustawodawca wprowadza to określenie, dzieląc podmioty, które zakwalifikował do tego sektora, na 3 podsektory, w zależności od zadań realizowanych przez dany podmiot:

1)    podsektor rządowy - podmioty, które realizują zadania administracji rządowej (organy administracji rządowej, ministerstwa, kancelaria sejmu i senatu):

2)    podsektor samorządowy - podmioty, które realizują zadania samorządu terytorialnego (jednostki budżetowe, zakłady budżetowe):

3)    podsektor ubezpieczeń społecznych - ZUS, KRUS.

ŚRODKI PUBLICZNE:

1)    dochody publiczne;

2)    przychody budżetu państwa i przychody budżetu samorządu terytorialnego pochodzące z operacji wykonywanych przez te jednostki;

3)    środki z budżetu UE;

4)    środki zagraniczne niepodlegające zwrotowi.

Finanse publiczne można także scharakteryzować poprzez odniesienie do finansów niepublicznych - różnice:

-    przymusowość;

-    kontrola i ewidencja (publiczne - ścisła; niepubliczne - dostosowana do danego podmiotu);

system zarządzania (publiczne - opierają się o regulacje publicznoprawne, które nie pozostawiają podmiotom swobody w doborze środków zarządzających; niepubliczne - opierają się na marketingowym systemie zarządzania, który jest wymuszony poprzez realia rynkowe);

-    podmioty realizujące (publiczne - skierowane do sektora finansów publicznych; niepubliczne - do jednostek niepublicznych spoza sektora finansów publicznych).

PRAWO FINANSOWE:

-    stworzone przez ustawodawcę, by zapewnić legalne pobieranie środków publicznych;

-jest służebne do finansów publicznych (zapewnia ich realizację);

-    uznawane za odrębną gałąź prawa, wywodzi się z prawa administracyjnego;

-    charakteryzuje się swoistymi zasadami oraz przedmiotem (pozwala wydzielić prawo finansowe od prawa administracyjnego i prawa cywilnego) i metodą (wskazuje, jak zbudowane są akty w prawie finansowym) regulacji;

-    przedmiotem regulacji są stosunki prawne zachodzące między Skarbem Państwa i jednostkami samorządu terytorialnego dotyczące przesuwania środków publicznych;

-    metoda regulacji ma charakter metody administracyjnoprawnej (charakterystycznej dla prawa administracyjnego);

-    charakteryzuje się ścisłym dopasowaniem regulacji.

Prawo finansowe można charakteryzować, jako odrębną gałąź prawa charakteryzującą się administracyjnoprawną metodą regulacji, która zapewnia od strony normatywnej pobieranie, gromadzenie i rozdysponowanie środków publicznych.