10239

konfrontowania wiedzy o człowieku z głębią jego natury, wejście w interakcje z dziećmi bez założeń epistemologicznych (przyjaźń z dziećmi). Człowiek ma sprawować władzę w stosunku do samego siebie, jaką jest samo posiadanie, samostanowienie. Każdy od urodzenia jest odpowiedzialny sam za siebie.

KONCEPCJA WYCHOWANIA BLISKA ANTYPEDAGOGICE (S. RUCIŃSKI):

Ruciński to twórca koncepcji wychowania jako wprowadzenie w życie wartościowe. W jej świetle wychowanie nie może być urabianiem, wpływaniem czy oddziaływaniem. Ma być wprowadzaniem wychowanków w wartościowy sposób życia. Nie wysuwa się tu konkretnych wartości, lecz wskazuje się tu na konieczność ich odkrywania i porządkowania przez człowieka jako istotę wolną i świadomą, chcącą zrozumieć siebie i swój świat. Stąd też ważna rola przypada wychowawcy, który jest z wychowankiem w jego pragnieniach zrozumienia siebie.

W wychowaniu rozumianym jako wprowadzenie w życie wartościowe wyraźnie zarysowują się 4 jego charakterystyczne cechy:

-    przyzwalanie wychowankowi na stawanie się człowiekiem - przyzwalanie na aktualizację możliwości człowieka, na zdolność spojrzenia na swoje życie z dystansu

-    bezwarunkowa akceptacja wychowanka (nie jego zachowań) - czyli taka, która nie wymaga uprzedniego zasługiwania na nią, sprawia ona, że wychowanek może wyrażać samego siebie bez obawy, że zostanie potępiony. Dzięki tej akceptacji wychowanek może swobodnie pokazać swój sposób rozumienia świata, swoje doświadczenia, wartości, itp. Nie stosuje się wobec wychowanka nakazów i zakazów, nie narzuca mu się żadnych wzorów osobowych

-    rezygnacja z oddziaływań - jest wstępnym warunkiem bycia wychowawcy z wychowankiem. Chodzi tu o rezygnację z kształtowania postaw, przekonań, dążeń, itp., bowiem, gdy wychowanek dostrzeże ograniczenia swojego doświadczenia, zechce skorzystać z doświadczenia innych, wówczas zmiany dokonujące się w przekonaniach i dążeniach wychowanka nie są z góry określone ani tym bardziej narzucone

-    bycie z wychowankiem w jego problemach i wysiłkach - skierowanych na wydobywanie się z własnych ograniczeń, błędów, itp. Być z wychowankiem to: być w jego świecie, traktować jego świat i jego doświadczanie świata jako moje własne, traktować wszelkie domniemania i wyjaśniania jego życia jako moje domysły, które mam przedstawić wychowankowi, a ten stwierdzi czy rzeczywiście tak doświadcza świata.

4. ISTOTA I KLASYFIKACJE CELÓW WYCHOWANIA. UKŁAD TAKSONOMICZNY, OPERACJONALIZACJA CELÓW WYCHOWANIA.

Cel - kres, punkt, do którego jest skierowane jakieś działanie. Dotyczy stanów mających nastąpić w przyszłości, co pozwala nam planować kierunek działania.

W działalności wychowawczej cel jest bardzo ważnym elementem procesu wychowawczego. Odpowiada na pytanie: co jest przedmiotem zabiegów wychowawczych, po co wychowawca i wychowanek mają nawiązać interakcję wychowawczą oraz jak długo powinni współpracować, by uzyskać zmianę wychowawczą.