11267

Puszkin nie zachował też klasycznej koncepcji ilości bohaterów. W antycznym dramacie nie mogło ich być więcej niż 10, natomiast na scenie mogło maksymalnie jednocześnie występować 3. W “Borysie Godunowie” Puszkin wprowadził ponad 60 bohaterów. Tragedia pisana tzw. alechandryjskim stylem musiała podporządkowywać się jambowi czterostopowemu. Utwór Puszkina natomiast jest jambem pięciostopowym. Ponadto jest pisany fragmentami wierszem, a częściowo prozą. Czynny udział w akcji utworu biorą udział zwykli mieszkańcy Moskwy, lud, którzy komentują bieżące wydarzenia (wybór cara, zabójstwa dzieci Godunowa). Puszkin poprosił Mickiewicza o przeczytanie utworu, na jego prośbę zmienił nawet jedną scenę. Sam Mickiewicz wypowiadał się o utworze w samym superlatywach, chwalił Puszkina.

Po zakończeniu śledztwa w sprawie dekabrystów okazało się, że Puszkin nie figuruje w żadnych oficjalnych rejestrach tego stowarzyszenia. Dlatego też car Mikołaj 1 zdecydował się zwolnić Puszkina z zesłania, mając jednocześnie nadzieję, że Puszkin zostanie jego dworskim poetą. 8 września 1826 roku doszło do osobistej rozmowy Mikołaja I z Puszkinem. Jednak Puszkin stanowczo odmówił stanowiska dworskiego poety. W ten sposób pogorszył swoją sytuację. Wprawdzie nie został już zesłany, ale jego działania były jeszcze bardziej kontrolowane, popadł w konflikt z dworem. Wtedy zaczął się moskiewski okres życia i twórczości Puszkina.

Okres moskiewski:

Na początku Puszkin starał się odnowić kontakty towarzyskie (m.in. z Piotrem Czaadajewem, księciem Wiązi mierskim). Poznawał również wtedy nowych, młodych twórców (poeci lubomudiy) - np. Wmietywilowa.

Bywa wówczas na salonach u księżnej Wbłkońskiej, gdzie spotykali się jego dawni znajomi z organizacji dekabrystowskich, którym udało się przeżyć i nie zostać zesłanym. Wyjazd Marii Winkowskiej w ślad za mężem zesłanym na Syberię zapoczątkował całą lawinę takich demonstracyjnych wyjazdów.

Właśnie w Moskwie dochodzi też do pierwszego spotkania Puszkina z Mickiewiczem.

W 1829 roku Puszkin przypadkowo spotyka swojego przyjaciela jeszcze z czasów licealnych - Kjuchelbejkera, który zakuty w kajdany był wywożony na zesłanie. Wywarło to na poecie wielkie wrażenie,

Okres moskiewski nie jest tak płodny twórczo jak pobyt w Michajłowksoje z kilku powodów. Po pierwsze, Puszkin dopiero co powrócił z zesłania, gdzie był całkowicie osamotniony, pragnął więc kontaktów towarzyskich. Po drugie, jego sytuacja jako poety była teraz jeszcze trudniejsza - oficjalnie jest wolny, ale jego działania pozostają pod ścisłą kontrolą dwom carskiego. Pisze wówczas poezję liryczną, w której często pojawia się wątek porażki dekabrystów, m.in. [rioc/iaHHe b Cbi6np]. W' 1828 roku pisze elegię z okazji rocznicy powstania Liceum w Carskim Siole. Jednym z jego bardziej charakterystycznych i ważniejszych utworów tego okresu jest wiersz pt. [Apett]. Jest to metaforyczne przedstawienie powstania dekabrystów i wydarzeń późniejszych oraz stosunku Puszkina do cara (nie uległ mu, nie pisze pod jego dyktando). Arion był greckim poetą, który podróżował statkiem ze swoimi kompanami. Nastała burza i wszyscy z wyjątkiem Ariona, którego uratowały delfiny, zginęli.