kursowego przynajmniej w ciągu ostatnich dwóch lat przed badaniem dotyczącym spełnienia kryteriów spójności.
Spełnienie nominalnych kryteriów konwergencji jest warunkiem koniecznym przystąpienia do strefy euro. W literaturze przedmiotu wskazuje się także trzy zasady stosowania kryteriów, a mianowicie:
rygorystyczności ich stosowania,
jednoczesności ich respektowania,
realności danych, stanowiących podstawę ich obliczania.
W bogatej literaturze przedmiotu, popartej badaniami empirycznymi nad istotą i naturą
optymalnych obszarów walutowych, wyróżnia się jeszcze jeden czynnik, jakim jest kryterium
realnej konwergencji. W skład tego kryterium wchodzą:
mobilność siły roboczej,
otwartość gospodarki (przepływ kapitału),
odporność na szoki asymetryczne związane z wahaniami koniunktury.
Natura konwergencji realnej sprawia, iż jest ona komplementarna do konwergencji nominalnej (zapisanej w Traktacie z Maastricht), zatem muszą one obie wystąpić razem, aby korzyści z przystąpienia do unii walutowej były maksymalne, przy jednoczesnym minimalizowaniu kosztów związanych z przystąpieniem do strefy euro.
Końcowa i ostateczna ocena wypełnienia przez kraj-kandydata do UGW kryteriów konwergencji (nominalnych) następuje z uwzględnieniem stopnia ich trwałości. Należy zauważyć, iż wszystkie kryteria muszą być spełnione łącznie oraz są traktowane równorzędnie. Ponadto Traktat o WE (TWE) obliguje Komisję Europejską oraz Europejski Bank Centralny (EBC) do oceny gotowości danego kraju do przyjęcia wspólnej waluty w ujęciu kryteriów realnych oraz kryterium konwergencji prawnej, do której zalicza się: niezależność instytucjonalną, finansową i personalną banku centralnego, zgodność legislacji krajowej z TWE i statusem EBC, spójności polityki banku centralnego z założeniami TWE oraz EBC/ESBG
Przedstawione powyżej kryteria spójności nie są jedynie formalistycznym zapisem traktatowym, a niosą szczególnie dla krajów Nowej Unii Europejskiej (NUE) szereg wyzwań i dylematów związanych z prowadzeniem polityki fiskalnej i monetarnej (klasyczny wybór