20550

przypadek trzeba rozpatrywać indywidualnie i w odpowiednim kontekście. Ponadto trzeba chronić wypowiedzi kontrowersyjne, bo one przesądzają w pluralizmie dyskursu społecznego.

2.    Ad DEBATY POLITYCZNEJ - czy można polityka nazwać idiotą?

Można, bo on sam z własnej woli wystawia się pod ostrzał krytyki piastując publiczne stanowisko. Przez to jego dobra osobiste są w mniejszym stopniu chronione niż dobra osób prywatnych

Można nazwać idiotą, jeśli określenie to dotyczy konkretnej wypowiedzi albo działania (jest opinią), a nie jest stwierdzeniem faktu o osobie.

Jeśli były przestanki, żeby tak nazwać polityka, bo faktycznie zrobił coś głupiego / kontrowersyjnego i sprowokował krytykę, to można go tak nazwać.

W debacie politycznej wolność słowa jest bardzo ważna - muszą istnieć silne przesłanki by ją ograniczyć.

3.    Case„Kac Wawa:

-    prawo chroni dziennikarską krytykę działań artystycznych

-    żeby dostać odszkodowanie, trzeba wykazać bezpośredni związek między czyimś działaniem a swoją stratą (czyli dziennikarzowi, który skrytykował Kac Wawa nie zostanie zasądzone odszkodowanie, bo nie da się wykazać bezpośredniego związku między jego krytyką, a słabą frekwencją na tym filmie)

-    krytyka nie może zmierzać do wyrządzenia komuś krzywdy, zniesławienia; ma być konstruktywna, służy informacji

-    eksces krytyki - nadużycie prawa do krytyki

4.    Janowski przeciw Polsce (1999)

-    Janowski (dziennikarz) widział akcję straży miejskiej polegającą na przenoszeniu stoisk handlarzy z ulicy na wyznaczone przez władze miejsce. Stwierdził, że to bezprawne (chociaż nie miał racji) i zwyzywał strażników od ćwoków i w ogóle. Strażnicy oskarżyli go o zniesławienie i wygrali. Janowski zaskarżył ten wyrok do ETS i przegrał, bo strażnicy miejscy są gwarantem potządku publicznego. Jeśli przyjąć, że wypowiedź z użyciem słowa „ćwok" jest zniesławiająca, to Janowski przekroczył swobodę wypowiedzi.

5.    WOLNOŚĆ SŁOWA W DEBACIE DOT. WAŻNYCH SPRAW PUBLICZNYCH

-    wypowiedzi dziennikaizy korzystają z ochrony

•    1992, Islandia

-    dziennikarz zaizucił policji brutalność działań (ok. 10 przypadków), m.in., sprawa pobitego dziennikarza. Pisał o policji artykuły, a w nich np. „dzikie bestie w mundurach’’.

-    Policjanci poczuli się dotknięci, pozwali go o zniesławienie, dziennikarz przegrał.

-    ETS: w sprawach budzących zainteresowanie publiczne krytyczne wypowiedzi dziennikaiza traktowane są łagodnie (tak jak w przypadku krytyki polityków); twierdzenia dziennikarza były poparte faktami (zebra! świadków), miał więc prawo do użycia takich zwrotów. Wypowiedzi dziennikarza nie były jego własnym zdaniem, ale wyrazem opinii publicznej.

-    Zakres swobody wypowiedzi dot. spraw budzących społeczne zatroskanie jest b. duży, jeśli sprawa jest ważna, to swoboda wypowiedzi jest duża, a ingerencja sądów musi być wyważona, by nie schładzać atmosfery dyskusji; wyroki sądów nie mają działać jak straszak dla dziennikarzy

•    Norwegia, jakiś dziennika przeciw Norwegii (1980/90)

-    teksty w dzienniku dot. połowu fok

-    jeden z dziennikarzy pracował z ramienia ministerstwa na statku do połowu fok jako inspektor. Stwierdził naruszenia przepisów, napisał raport (do ministerstwa) i artykuł do gazety (wykorzystał w niej też ten raport).

-    Załoga statku wytoczyła mu proces o zniesławienie, sąd uznał, że dziennikarz przekroczył granicę swobody wypowiedzi.

-    ETS - przyznał rację sądom norweskim; uznał, że dziennikarzem kierowała chęć wzbudzenia sensacji, a nie dążenia do prawdy.

-    Rolą dziennikarza jest przekazywanie spraw społecznie istomych, rola prasy - wzbudzanie debaty

-    Powoływanie się w artykułach na dokumenty urzędowe zwalnia z odpowiedzialności!

•    Sprawa dotycząca montowama radioodbiorników' i telewizorów w miejscach publicznych