Psychodynamiczna - relacja nie jest istotna, istotna o tyle o ile jest źródłem materiału przeniesienfowego do pracy.
W modelu humanistyczno-egzystencjalnym relacja jest celem samym w sobie, nie tylko środkiem.
W p-b najważniejsze sq techniki. W relacji chodzi, aby terapeuta przyjął funkcję edukatora, dydaktyka i miał okazję do udzielania rad, prezentacji jak klient powinien myśleć i się zachowywać.
Terapia systemowa - wykorzystanie relacji z członkami rodziny i wyszukiwanie zaburzonych sposobów komunikowania się.
Psychoterapia wymaga od klienta sporo na poziomie możliwości werbalizowania tego, co dzieje się w sterze emocjonalnej, dzielenia się swoimi myślami. Nie każdy jest zdolny do zbudowania charakterystycznego dla psychoterapii związku. Może to zależeć od stylu przywiązania (Bowlby) .
Zjawisko oporu w psychoterapii - iden ty tikowa ne jako pewna niechęć przed zmianą.
Kompleks ratownika - polega na przyjęciu w myśleniu o roli zawodowej założenia, że po studiach szkoleniu z zakresu psychoterapii musimy pomóc wszystkim i każdemu. Niemożność pomocy oznacza katastrofę, podważenie kompetencji.
Jednak nie da się pomóc wszystkim, nie każda psychoterapia kończy się sukcesem.
Reagowanie na opór
• Przyjmowanie odpowiedzialności
• Agresja - złość na pacjenta
Klienci o nierealistycznych oczekiwaniach - czasami mają zbyt wygórowane oczekiwania.
Opór wiąże się z obawą o wynik kontrontacji ze sobą np. że okaże się że nie jesteśmy dobrymi matkami, świetnymi studentami itp.
Może przyjąć różne tormy.
• Klient nie przychodzi do stresu
• Szybko się poprawia/ w ogóle się nie poprawia
• Chce rozmawiać np. tylko o swojej pracy
• Gada jak najęty
• Milczy Itp.
O tym, czy zachowanie jest związane z oporem czy nie świadczy kilka cech
• Sztywność
• Nieadekwatność
• Dysfunkcjonalność
Czasem opór może być reakcją na tempo procesu - gdy chcemy zbyt szybko, zbyt dużo. Opór może pojawiać się w odpowiedzi na błąd terapeuty.
Przeciwprzeniesienie - jak rozpoznajemy? Poczucie ścisku w żołądku, przyśpieszony oddech, drgają