który sobie wybrał, i który uważał dla niego za najważniejszy. Konsumenci maksymalizują użyteczność, producenci maksymalizują zysk.
Model równowagi ogólnej jak wskazuje sama nazwa jest to analiza gospodarki, która uwzględnia jednocześnie wszystkie sektory tej gospodarki, wszystkie rynki dóbr, usług. Przeciwieństwem takiej optyki badawczej jest model równowag cząstkowych. Skupiamy się w nim tylko na rynku danego dobra lub danego czynnika produkcji i analizujemy tylko i wyłącznie czynniki, które wpływają na równowagę na tym rynku. Idea równowagi ogólnej jest taka, że badamy sytuację całej gospodarki, badamy stany równowagi czy też równowagę całego systemu gospodarczego.
Walras nie jest pierwszym ekonomistą, który zwrócił uwagę na potrzeby całościowego spojrzenia na gospodarkę. Rene - lekarz Ludwika XIV również przedstawił taki model okrężnego obiegu dóbr, w którym analizował całą gospodarkę. Na gospodarkę jako całość patrzyli także inni ekonomiści: A Smith, D. Ricardo, natomiast brakowało formalnego modelu, który by w rygorystyczny sposób np. matematyczny przeanalizował to zagadnienie, stąd też Walrasa można uważać za prekursora takiego kierunku badań.
Różnice między analizą cząstkową a analizą równowag ogólnych.
Wszystkie modele niezależnie od tego jak byłyby skomplikowane, czy jak byłyby proste, przyjmują założenie, że czynniki, które nie są uwzględnione w tym modelu, których nie bierzemy pod uwagę, (mimo iż zdajemy sobie sprawę), że one istnieją traktujemy jako stałe. niezmienne, jako ustalone. Interesują nas tylko wybrane parametry ekonomiczne, wielkości i nimi zajmujemy się w modelu. Wchodzą one do modelu, tworzą go i ich zmiennością wyjaśniamy dane zjawisko, dany proces, który w tym modelu analizujemy.
Te zmienne tworzące model nazywamy zmiennymi endoaenicznymi. Jeśli np. formułujemy prawo popytu - im niższa jest cena dobra, tym wyższa jest wielkość żądana. Im wyższy jest popyt zgłaszany na to dobro, oznacza to, że jedyną zmienną endogeniczną w tym prawie popytu będzie cena dobra. Tą zmianą ceny dobra wyjaśniamy kształtowanie się popytu, wyjaśniamy wielkość popytu. Wszystkie inne czynniki, które mogą mieć wpływ na wielkość popytu, wielkość żądaną traktujemy w tym momencie jako stałe, niezmienne, nie bierzemy ich pod uwagę. Tylko skupiamy się na cenie. W przypadku prawa popytu, w przypadku wpływu na popyt takimi czynnikami mogą być np. dochód konsumenta, ceny innych dóbr, gusty, upodobania, sytuacja polityczna, oczekiwania inflacyjne, czynniki klimatyczne, demograficzne i wiele innych. Te inne czynniki formułując prawo popytu traktujemy jako stałe, niezmienne, nie mają one wpływu w tym momencie na wielkość popytu, tylko i wyłącznie interesuje nas zmiana ceny.
Zmienne pozostające na zewnątrz wobec naszego modelu, których nie rozpatrujemy, które traktujemy jako stałe nazywamy zmiennymi egzogenicznymi. Ekonomiści zmienne endogeniczne od zmiennych egzogenicznych oddzielają formułą CETERIS PARIBUS - PRZY INNYCH CZYNNIKACH NIEZMIENNYCH. Oznacza to, że inne parametry, inne czynniki, inne elementy mogące mieć wpływ na dane zjawisko w tym momencie nas nie interesują.
2