- Alcest ma jakiś proces, ale nie stara się uladzić sędziów, kocha osobę pełną wad, które sam potępia.
Filint wymienia dobre kobiety: Eliantę i Arsenę.
- Alcest wybrał jednak powabną Celimenę, wierzy, że ją zmieni, przyjechał porozmawiać z nią, dlatego jest zdenerwowany, „miłością rozsądek nie włada”.
2 scena - Oront, Alcest i Filint.
Oront przypochlebia się Alcestowi, chce przeczytać mu wiersz.
- Alcest musi być człowiekiem niepospolitym i szanowanym, ostrzega Oronta, że jest zbyt szczery.
mizdrzenia autorskie Oronta.
- Filint zachwala sonet Oronta.
- Alcest dziwi się, mimo słów z poprzedniej sceny Alcest nie potrafi brutalnie wyrazić swojego zdania, stopniowo rozgrzewa się.
- Filint się śmieje.
- Oront twierdzi, że jego sonet jest doskonały, obraża się, staje się wrogiem Alcesta.
3. scena -Filint i Alcest.
- Filint przepowiada kłopoty Alcestowi.
II. AKT.
L scena - Alcest i Celimena.
- Alcest wyrzuca ukochanej jej postępowanie, chce zerwać.
- Celimena pyta go, dlaczego ciągle szuka jej towarzystwa, igra z nim.
- Alcest jej zazdrosny.
2 scena - Celimena, Alcest i służący.
- służący informuje o przybyciu Akasta.
2 scena - Celimena i Alcest.
- Alcest przeżywa męki, gdy przerywane są jego wyznania.
- Celimena się cieszy, bo może trzymać go w niepewności.
4. scena - Alcest, Celimena i służący, służący informuje o przybyciu Klitandra.
- Alcest chce wyjść.
- Celimena każe mu zostać.
5. scena - Elianta, Filint, Akast, Klitander, Alcest, Celimena i służący.
- rozmowa i charakterystyka życia salonów.
- Elianta zaznacza swoją odmienność, traktuje towarzystwo, jak Filint, z pobłażliwą wyrozumia-ł ością.
- Celimena opowiada złośliwie, z werwą i dowcipem, wspaniale „kreśli" portrety.
- Alcest wybucha, złość i ironię kieruje przeciwko „głuptasom", nie Celimenia.
- Elianta mówi o .różowych okularach" miłości.
- Alcest decyduje się siedzieć u Celimeny, dopóki inni będą.
6. scena.
- służący: przyszedł ktoś do Alcesta.
7. scena - wchodzi Sierżant urzędu marszałkowskiego.
- Alcest otrzymuje wezwanie.
2