24307

RZEŹBA FRANCUSKA XVI WIEKU

Jean Goujon (1510-68)

Francuski architekt, rzeźbiarz z Normandii, mistrz reliefu tworzący w manieryzmie, swobodnie traktuje wzory sztuki antycznej, przewysmuklenie, wydłużenie postaci przy zachowaniu małej głowy, wyrafinowana, giętka, wytworna sylwetka, przestylizowanie budowy ludzkiego ciała, delikatny, mało wydatny relief, relief typu rilievoschiaccato, w którym istniało dające efekty perspektywiczne i iluzyjne architektoniczne tło. Był to relief płynnych linii, w którym tylko sposób przedstawienia postaci dawał efekt perspektywy, Goujon poszukiwał ekspresji poprzez stylizacje, skróty perspektywiczne i sposób opracowania tkaniny szat, które noszą przedstawione postacie,

-    nagrobek księcia Ludwika de Breze seneszala Normandii w kaplicy NMP w katedrze w Rouen 1540-41

1543/4 przenosi się do Paryża

-    1547 współpraca z Jeanem Martinem przy francuskim przekładzie dzieła Witruwiusza - projekt karty tytułowej z motywem kariatyd (charakterystyczny element jego dzieł), 30 ilustracji drzeworytniczych, napisał także zakończenie

-    1543-44 praca nad letnerem kościoła Saint Germain l'Auxerrois (współpraca z Lescotem), dzieła Goujona - 4 płaskorzeźby ewangelistów i płaskorzeźba Złożenie Chrystusa do grobu

-    szereg łaskorzeźb w zamku Ecouen • ołtarz w Chantilly

-    od 1546 prowadzi przebudowę Luwru - roboty dekoracyjno-rzeźbiarskie gł fasady od strony dziedzińca projektu Lescota

-    studnia w Paryżu Fontaine des Innocents 1547-49 - klasycyzująca architektura dziełem Lescota, rzeźby Goujona (m.in. alegorie źródła), na cześć uroczystego wjazdu Henryka II do Paryża; wystrój rzeźbiarski ograniczył się do reliefów, a woda była tylko przedstawiona, źródłem inspiracji były tutaj grafiki Rosso (nimfa), antyczne sarkofagi (tryton), łuk Tytusa (uskrzydlone alegorie).

-    kariatydy pod trybuni) muzyczną w Luwrze na zlecenie Lescota 1550

-1552-59 prace w zamku Anet - m.in. grupa Diany z jeleniem w Luwrze

-    dekoracja Luwru - szereg rzeźb, m.in. empora muzyczna w Luwrze, która wsparta jest na kariatydach

Typ wolonostojącego nagrobka baldachimowego od XIV w spopularyzował się w Awinionie (płd. Francja)

W formie renesansowej występują w XVI w:

-    królewskie nagrobki

-    nagrobki w opactwie Saint Denis: Ludwika XII i jego żony Anny 1517-31 (dzieło Jeana Juste z wł. Giovanni Giusti), Franciszka I 1540 (dzieło Filiberta de l'Orme i Piotra Bontemps), Henryka II 1559 i jego żony Katarzyny de' Medici 1589 jej fundacji ukończony 1570 (dzieło Germaina Pilon 1535-1590)

-    francuska odmiana renesansowego nagrobka - pod baldachimem w formach renesansowych leżą postacie zmarłych pozbawione w obliczu śmierci oznak godności królewskiej, prawi nagie, z lekka osłonięte draperią; powracają na szczycie baldachimu w sztach monarszych w kornej pozycji klęczącej; aluzja do śmierci