wiadomości i częste kontakty zarówno w pracy, jak poza nią, tworzą się przyjacielskie więzi. Mogą ich
łączyć także związki uczuciowe.
Porozumiewanie się w miejscu pracy nie zawsze daje się łatwo zakwalifikować. Zdarza się, że w określonej relacji zawodowej musimy wybierać pomiędzy formalnym a nieformalnym sposobem porozumiewania się. Partnerzy, których kiedyś łączyło uczucie, a nadal łączą relacje zawodowe, mogą napotkać trudności w porozumiewaniu się. Wielu pracowników niezręcznie czuje się w sytuacji, kiedy kolega awansuje, ponieważ zmieniają się wtedy reguły porozumiewania się. Jak z tego wynika, cechy kompetentnego porozumiewania się, samoobserwacja i szeroki repertuar zachowań - są tak samo ważne w pracy, jak w innych środowiskach.
Praca w zespołach stanowi istotę każdej niemal działalności zawodowej. Każdy, kto ma doświadczenie w pracy zespołowej, wie, że dobre relacje osobiste stanowią podstawę sprawnie funkcjonującego zespołu Cechą, która wyróżnia dobre zespoły, jest klimat współpracy, zaufania i wzajemnego wspierania się członków, którzy bez wątpienia muszą posiadać fachowe umiejętności zawodowe, jednak nie mniej ważne są ich umiejętności interpersonalne.
Kultury zespołów pracowniczych obejmują różne wymiary komunikacji: towarzyskość (przyjazną lub chłodną), podział władzy (w rękach autorytetu albo rozdzieloną pomiędzy członków grupy), tolerancję dla nowych pomysłów (otwartą lub z rezerwą), sposoby rozwiązywania konfliktów (bezpośrednie lub pośrednie), wsparcie emocjonalne (bardziej i mniej szczodre). Wzajemne traktowanie się współpracowników, a także ich nastawienie do pracy mogą ogromnie zróżnicować jakość czasu spędzonego w pracy.
Najczęstszy rodzaj wpływu interpersonalnego stanowi siła autorytetu, który bierze się z sympatii i szacunku członków grupy. Osoby posiadające rozwinięte umiejętności interpersonalne najczęściej mają dużą siłę autorytetu, dzięki czemu mogą wpływać na funkcjonowanie grupy. W obszarze siły autorytetu występują największe napięcia pomiędzy liderem grupy a jej wpływowymi uczestnikami. Niepopularny menedżer, korzystając ze swoicli uprawnień, używa kar i nagród, aby nakłonić członków grupy do posłuszeństwa. Osoba, która cieszy się popularnością w grupie nie wynikają z jej formalnie tytułu do rządzenia, lecz z szacunku, jakim darzą ją inni, sprawia, że inni chętnie współpracują.
Zarządzanie komunikacją wewnętrzną, służy między innymi: kształtowaniu postaw lojalności oraz wzbudzania zaufania i zrozumienia dla polityki zarządu. Celem tej komunikacji jest również tworzenie sprzyjającej atmosfery pracy, która nie tylko zapobiegałaby konfliktom i likwidowała poczucie zagubienia i niepewności pracowników, ale także zwiększała ich motywację. Pracownicy, którzy identyfikują się ze swoją firmą, nie tylko znacznie lepiej odnoszą się do siebie wzajemnie, ale także lepiej traktują klientów i interesantów.
Potwierdzono badaniami, że odpowiednia płaca nie jest już dla pracowników najważniejszym wyznacznikiem satysfakcji. Chcą oni być doceniani także w inny sposób. Pragną, by traktowano ich indywidualnie, wykazywano zrozumienie dla ich potrzeb i przejściowych problemów osobistych, a także by zadbano o możliwości samorozwoju i to niekoniecznie związanego bezpośrednio z wykonywanym zawodem. Pracownicy oczekują informacji. Dostarczając ją, okazuje się im zaufanie i szacunek, dzięki czemu poziom ich motywacji do pracy wzrasta. Pracownicy chcą być traktowani jak równorzędny partner, który ma swój udział w rozwoju firmy. Wykorzystanie odpowiednich działań sprzyja lepszemu poznaniu się