26399

Kraje kapitalistyczne.

To te kraje, w których dominuje kapitalistyczny sposób produkcji, oparty na łączeniu środków produkcji stanowiących własność kasy kapitalistów z siłą robocza pracowników najemnych. Głównym celem działalności gospodarczej jest zysk. Zgodnie z klasyfikacja ONZ we wszystkich krajach kapitalistycznych obowiązuje system demokratyczny, przy czym formalna władza należy w niektórych z nich do parlamentu. (RFN, Włochy) a w innych (USA) władza wykonawcza należy do prezydenta a ustawodawcza do parlamentu. Należą do nich w Europie: Austria, Belgia, Dania, Finlandia, Francja, Grecja, Hiszpania, Holandia, Irlandia, Luksemburg, Norwegia, Portugalia, Niemcy (RFN), Szwajcaria, Szwecja, Wielka Brytania, Włochy, Lichtenstein, Andora, San Marino, Monako.

Podział świata na kraje gospodarczo wysoko, średnio i słabo rozwinięte.

Początek zmian:

W latach 70 w publicystyce ekonomicznej pojawiły się artykuły podważające dotychczasowy podział świata. Podkreślano w nich, ze kraje Trzeciego Świata staja się sztucznym blokiem państw, które więcej dzieli niż łączy. Gwałtowny wzrost dochodów krajów naftowych sprawił, ze niektóre z nich stały się bogatsze od niektórych państw Europy Zachodniej. Wyodrębniono wtedy trzy kryteria krajów rozwijających się:

1)    niski poziom dochodu narodowego na mieszkańca

2)    niewielka produkcja przemysłowa

3)    miejsce zajmowane w międzynarodowych stosunkach ekonomicznych (kraje rozwijające się eksportują surowce, a importują głownie artykuły przemysłowe)

Po przeanalizowaniu okazało się, ze niektóre kraje spełniają drugie i trzecie kryterium, ale nigdy pierwszego. W kilku krajach już znaczny udział w eksporcie miały wyroby rozwijającego się szybko Przemysłu Sytuacja zaczęła się komplikować w latach 80. Pewne państwa takie jak Korea Południowa i Singapur stały się krajami kapitalistycznymi. Zachodzące procesy w 1989 roku w krajach Europy Środkowej i Wschodniej zadały kolejny cios poprzedniemu podziałowi świata. Nowy podział świata był zgodny z jednym podstawowym kryterium, jakim jest stopień rozwoju sil wytwórczych (w odniesieniu do liczby mieszkańców). Kraje zostały podzielone na trzy grupy: wysoko, średnio i słabo rozwinięte.

Kraje wysoko rozwinięte:

Przypada na nie około 62% produkcji światowej. W prawie wszystkich z nich produkt narodowy brutto na jednego mieszkańca przekracza 10 tys. (wyjątkiem jest Hiszpania i Irlandia) Do tej grupy należą w szczególności państwa Europy Zachodniej, Stany Zjednoczone, Kanada, Japonia, Australia, Nowa Zelandia, Izrael. Kraje wysoko rozwinięte dominują nie tylko w dziedzinie produkcji, ale również w handlu światowym. Przypada na nie obecnie ponad 65% eksportu światowego i podobny procent importu.

Kraje średnio rozwinięte:

Dostarczają one ponad 25% światowej produkcji i z nich pochodzi ponad 20% eksportu światowego. Produkt narodowy większości państw należących do tej grupy wynosi obecnie od 2 do 5 tys. dolarów. Do tej grupy należą przede wszystkim państwa Europy Środkowej i Wschodniej: Albanię, Bułgarię Czechy, Polskę, Rumunię, Słowację, Węgiy oraz kraje bałtyckie. *

Kraje słabo rozwinięte:

Jest to najmniej jednorodna grupa państw. W jej skład wchodzi nadal ponad połowa krajów świata i zamieszkuje ją większość jego ludzi. Natomiast ich udział w produkcji światowej jest nieduży (10%) Niewielki jest również ich udział w handlu światowym. W większości krajów słabo rozwiniętych gospodarczo produkt narodowy na jednego mieszkańca nie przekracza 1 tys. dolarów. Do tej grupy zalicza się: Chiny, Indie, Nepal, Butan, Pakistan. Afganistan, Sri