Bardzo ważny jest sposób przedstawiania się. Czy jest to status społeczny, uznanie, czy może poczucie akceptacji. Zrozumienie mechanizmu motywowania jest połową sukcesu w kreowaniu dalej idących relacji. Jako przykład możemy wyobrazić sobie dwa zespoły przedstawiające się sobie. Członkowie każdego z zespołu starają się zachowywać tak, aby brano ich za tych , za kogo się podają, starają się więc nie wpaść z roli. Każdy z nich stara się zwykle trzymać swojego miejsca i nie opuszczać go. Każdy zespół stara się ukryć swój szczery pogląd na siebie oraz na drugi zespół i wystawia na widok publiczny taką koncepcję, która jest względnie do przyjęcia dla członków drugiego zespołu. Rzecz jasna, w chwilach wielkich kryzysów mogą ujawniać się nowe motywy, a ustalony dystans społeczny między zespołami może ulec wyraźnemu zwiększeniu lub zmniejszenia Kiedy jednostka staje wśród innych, zazwyczaj staramy się zdobyć o niej informacje albo wykorzystać informacje już posiadane. Informacje o danej jednostce ułatwiają nam zdefiniowanie sytuacji, pozwalają nam na wcześniejsze zorientowanie się , czego będzie ona oczekiwała od innych i czego inni mogą od niej oczekiwać. Dzięki tym informacją będą oni wiedzieli, jak należy zachowywać się , by wywołać u niej pożądaną reakcję.
Komunikowanie się polega na przekazywaniu wiadomości. Wszystkie przekazy mają pewne rysy wspólne , chociaż pod wieloma względami się różnią . Ich główna wspólna cech to fakt , że zwracają na coś uwagę odbiorcy. To na co przekaz zwraca uwagę odbiorcy nazywa się desygnatem wiadomości. Wiadomości przekazują informacje o jednym lub większej liczbie desygnatów. Ponieważ liczba desygnatów , na których mogła by się skupić uwaga odbiorcy , jest bardzo duża i ponieważ wybrane , pierwszoplanowe desygnaty wiadomości mają zwykle wiele właściwości.
Wiemy już skąd wynikają trudności w komunikowaniu się i wiemy, że kluczem do sukcesu jest trafne rozpoznanie motywów, jakimi na codziennie się kierujemy. Zastanówmy się teraz, w jaki sposób powinniśmy przygotować się do procesu komunikacji. Niezależnie , z kim i w jakiej formie ma odbyć się nasze spotkanie musimy starannie się do niego przygotować. Najskuteczniejszą metodą jest rozmowa polegająca na improwizacji i niekontrolowanych żywiołowych reakcjacK Ważnym elementem dobrego przygotowania się do rozmowy jest poznanie audytorium. Kim są odbiorcy naszej wiadomości? Czy są to ludzie nam znani, których reakcje potrafimy przewidzieć , czy może ludzie , przed którymi stoimy są nam zupełnie obcy . W każdym jednak przypadku należy jednak zdobyć najpierw podstawowe wiadomości na temat głównych zainteresowań i priorytetów słuchaczy a dopiero potem siąść do układania piana Metoda wybrania odpowiedniej strategii przebiegu spotkania polega na sporządzeniu specjalnej tabeli założeń wstępnych. W tabeli tej umieszczamy wszystkie znane nam dane oraz stopniowo uzupełniamy je w miarę napływu kolejnych informacji.
W samym procesie komunikowania się istotne jest zainteresowanie słuchaczy . Należy zastanowić się, dlaczego ludzie nas słuchają? Są mianowicie trzy podstawowe czynniki, które powodują, że ludzie chcą nas słuchać. Po pierwsze wyżej wymienione osobiste zainteresowanie słuchaczy, po drugie osoba mówiącego, czyii kto do nas mów oraz po trzecie sposób, w jaki mówimy, styl i technika wypowiedzi. Niewłaściwy język, jakim się posługujemy może doprowadzić do braku zainteresowania z strony słuchaczy i w efekcie do całkowitego zerwania więzi nadawca - odbiorca. Pod pojęciem niewłaściwego języka rozumie się słowa , jakimi się posługujemy. Powinny być one wyrażone w sposób jasny i zrozumiały i powinny przede wszystkim mieścić się w zasobie słownictwa słuchaczy. Ułatwia to sprawne przebrnięcie przez kolejny, z nieodzownych elementów procesu komunikowania się.
2