27617

•    WŁADZA SĄDOWNICZA Sądy i Trybunały są władzą odrębną i niezależną od innych władz. Sądy i Tiybunały wydają wyroki w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej (arL 173 i następne Konstytucji)

TWORZENIE PRAWA:

•    Stanowienie

•    W spólstanowienie jest rodzajem stanowienia polegającego na tym, że w czynności konwencjonalnej uczestniczą co najmniej dwa podmioty.

•    Umowa jest co najmniej dwustronnym aktem prawodawczym, polegającym na tym, że strony uczestniczące w umowie ustalają wiążące je normy generalna- abstrakcyjne.

•    Zwyczaj

•    Precedens jako sądowa decyzja tworząca prawo jest formą, która charakteryzuje systemy common law.

BUDOWA AKTU PRAWNEGO:

>    nazwa

>    data

>    tytuł

>    preambuł (arenga)

>    cześć ogólna

>    część szczególna

>    przepisy przejściowe i końcowe

>    podpis

•    Przepisy ogólne zawierają normy ogólne wyznaczające podmiotowy i przedmiotowy zakres regulacji, zakres stosunków wyłączonych spod regulacji, definicje legalne.

•    Przepisy szczegółowe zawierają normy, które regulują psychofizyczne zachowanie ludzi oraz wyznaczają ważność czynności konwencjonalnych.

•    Przepisy przejściowe zawierają normy regulujące oddziaływanie nowego aktu normatywnego na stosunki ukształtowane w czasie obowiązywania dotychczasowego prawa.

•    Przepisy końcowe obejmują:

>    przepisy derogacyjne,

>    przepisy o wejściu w życie aktu,

>    przepisy o wygaśnięciu mocy obowiązującej aktu.

Tekst jednolity - Potrzeba formułowania tekstów jednolitych jest następstwem częstych zmian prawa, polegających na nowelizacji, czyli częściowej zmianie dotychczas obowiązującego aktu normatywnego przez akt później wydany, o tej samej albo wyższej mocy prawnej. Tekst jednolity nie jest nowym aktem normatywnym, a techniką przekazu informacji o obowiązujących normach. Tekst jednolity wymaga klarownego wskazania, jakie przepisy, jakich aktów normatywnych zostały uchylone z równoczesnym wskazaniem przepisów obowiązujących, co możliwe jest poprzez przytoczenie pełnego icłi brzmienia.

•    Kodyfikacja prowadzi do ustanowienia kodeksu, który jest całościowym, względnie wyczerpującym, syntetycznym oraz niesprzecznym unormowaniem- z reguły w drodze ustawy- jakiejś obszernej dziedziny stosunków społecznych, w miejsce wielu uchylonych aktów normatywnych.

•    Konsolidacja jest formą najbardziej zbliżoną do kodyfikacji. Polega ona na zespoleniu w jednym akcie normatywnym dwu lub więcej uchylonych aktów, które regulują w sposób „rozproszony” określoną dziedzinę stosunków społecznych.