32780

Realizm społeczny w kinie brytyjskim:

•    podkreślanie znaczenia klasy, podział warstw społecznych (czasy wiktoriańskie, zasady, purytanizm);

•    klasa robotnicza nie miała swojego głosu;

• lata 30. ruch dokumentalistów (John Grierson):

•film realistyczny musi starać się w wierny sposób pokazać rzeczywistość;

•głębia planu, ostrość, marginalna rola montażu -> obserwowanie strumienia życia;

-tłumaczenie działania bohaterów przez świeckie, materialne, przyziemne czynniki, ludzie uwikłani w dramat społeczny;

-lewicowe podejście (niesprawiedliwość społeczna);

-akcja umiejscowiona we współczesności (Kitchen Sink Cinema);

-filmy niezależne, skromne - sprowadzone do minimum, buntowniczo nastawione do rzeczywistości/systemu;

-Lata 50.

-> manifest: L. Anderson, T. Richardson, K. Reisz:

Kino brytyjskie musi pokazywać 'poezję życia codziennego'.

-pokazy Free Cinema;

-nowy typ aktora, nie jest piękny (twarze mocno plebejskie);

-wprowadzenie potocznego języka;

-współcześnie: Mikę Leigh, Ken Loach, Shane Meadows.