W procesach gospodarczych zasadniczą rolę odgrywa sprawność zarządzania rozumiana jako skuteczne prowadzenie przedsiębiorstw do celu. zapewnienie mu korzystnej pozycji na rynku, dobrego wizerunku w otoczeniu i osiągnięcia możliwie największych korzyści ze wszystkich zasobów, procesów i informacji, którymi ono dysponuje dzięki wytwarzaniu i sprzedaży wyrobów (dóbr i usług) zapewniających optymalne zaspokojenie potrzeb i życzeń nabywców.
Współczesne zarządzanie staje się najbardziej kreatywną sztuką, której dobre poznanie i opanowanie może znakomicie ułatwić osiąganie sukcesów nawet w warunkach względnej szczupłości zasobów i nasilającej się konkurencji, albowiem nie tylko przewiduje ono przyszłość, lecz również ją tworzy.
Zarządzanie to stawia na zasoby ludzkie, które będą w przyszłości głównym czynnikiem rozwoju i bogacenia się organizacji1.
Uważa się nawet, że już dzisiaj staje się ono sztuką mobilizowania i pobudzania energii oraz inteligencji wszystkich przyczyniających się do wypełniania zadań organizacji. Znaczenie zarządzania rośnie zwłaszcza w naszym kraju, wobec podjęcia wielkiego wyzwania, jakim jest przyspieszenie transformacji systemowej gospodarki i powiązania jej ze strukturami zachodnimi.
Uważa się, i nie bez racji, że zarządzanie, jego kompetencja, rzetelność i skuteczność będzie zasadniczo decydowało o szybkości i efektywności dokonywanych zmian - i nie traktuje się tego wcale w kategoriach sloganu, lecz jako imperatyw myślenia oraz działania wszystkich, którzy sprawują jakiekolwiek funkcje kierownicze.
Rosnąca złożoność procesów gospodarowania, ich komputeryzacja i globalizacja stawia coraz wyższe wymagania samemu zarządzaniu. Musi ono uwzględnić coraz więcej zmiennych, większą niepewność i większą zdolność adaptacji firm do nagłych zmian oraz wykorzystania nowych możliwości, które pojawiają się jako okazje2.W konsekwencji musi się ono stawać przedsiębiorcze,
nastawione na tworzenie i wprowadzanie innowacji, a nawet twórcze, tzn. musi się wyróżniać oryginalnością i nowatorstwem w poszukiwaniu pomysłów i optymalnych decyzji, lepiej dostosowujących organizację do zmian zachodzących w otoczeniu i na rynku. Zasoby ludzkie uznawane są za centralny element decydujący o sukcesie strategii globalnej. Zarządzanie zasobami ludzkimi niesie obietnicę, że kierowanie ludźmi i traktowanie ich jako zasobu strategicznego pomoże firmie uzyskać przewagę konkurencyjną i doskonałe wyniki. Zarządzanie zasobami ludzkimi polega zatem na możliwie najbardziej efektywnym wykorzystaniu ludzi w formułowaniu strategii i wdrażaniu jej w życie.
W naszym kraju zadania stawiane zarządzaniu są o wiele bardziej poważne i trudniejsze niż w krajach, które zbudowały już gospodarkę rynkową a w sprawne zarządzanie uczyniły źródłem swoich sukcesów. Polskie zarządzanie (management)
M. Crozier, Przedsiębiorstwo na podsłuchu Jak uczyć się zarządzania postindustrialnego. PWE. Warszawa 1993r.
P. F. Dnicker, Zarządzanie w czasach burzliwych. Akademia Ekonomiczna. Kraków 1995r.