28753

•    jest czynnikiem socjalizacji

•    wiąże jednostkę z kulturą (poprzez akumulację i przekaz)

•    jest czynnikiem przekazywania

•    pozwala na rozwój indywidualności osoby

formy języka ustalają naszą postawę wobec wszystkich możliwych treści (jak u Humboldta - język pozwala określić sposób patrzenia na świat). Na tyle zmieniają optykę, że przejście z 1 systemu języka do 2 jest jak przejście z 1 systemu geometrycznego do 2.

Charles Ogden i Richards, 1923, „The meaning of the meaning": umysł daje się zwieść formalnym tendencjom języka. W języku kryje się sposób patrzenia na świat hipoteza Sapira-Whorfa - względność pojęć:

•    język, w którym wychowuje się jednostka, determinuje jej sposób postrzegania świata

•    różnice w językach powoduję, że ludzie mówiący innymi językami inaczej postrzegają świat

Benjamin Lee Whorf

•    uczeń Sapira

•    "Język, myśl, rzeczywistość" - klasyczne dzieło z relatywizmu językowego (nasza percepcja rzeczywistości i tworzony obraz świata zależy od struktury języka, w ramach którego dokonujemy tej percepcji). Myślenie jest zawsze werbalne i staje się rzeczywistością na gruncie konkretnego języka

Humboldt: myślimy tak, jak mówimy; mówimy tak, jak myślimy. Ekstrapolacja procesów

myślowych na doświadczenie

Boas: badanie złożone z 4 czynników:

•    archeologia

•    antropologia społeczna

•    antropologia fizyczna

•    lingwistyka

język jako organizator doświadczenia zbiorowości. W każdym języku - spójny, swoisty pogląd na świat (Sapir)

jeżeli w języku kultur prostych nie rozwija się wyższych, abstrakcyjnych form, jest on niepotrzebny, bo język odpowiada na potrzeby kultury

nasz język rozkłada doświadczenie na elementy, które dzięki różnym połączeniom tworzą potencjalne możliwości

dzięki językowi ludzie wychodzą poza jednostkowe doświadczenie i łączą się w

zbiorowym rozumieniu; można tworzyć pojęcia abstrakcyjne; rozumiemy fragmenty

całości i z innymi ludźmi scalamy je w większe całości

język pomaga ustalać doświadczenia, jednocześnie im jednak przeszkadza

Whorf pogłębia tezę o języku jako przekaźniku rzeczywistości społecznej (nie zobaczysz

niczego, czego nie masz w swoim języku). U Sapira język był tylko przewodnikiem

Whorf był agentem ubezpieczeniowym - odkrył, że ludzie myślą schematami, które

pozwalają im orzekać, co jest groźne a co nie. Z tego wynika dużo wypadków, bo frazy,

którymi ludzie myślą, tworzą sytuacje znaczeniowe i wynika z nich określone

postępowanie

badał język Hopi

wg Sapira istnieje obiektywny świat. Wg Whorfa to strumień wrażeń odbierany przez nasze sposoby myślenia

Sapir mówi o języku, gramatyce w powiązaniu ze światem. Whorf tylko o systemie gramatycznym

Whorf - zasada relatywizmu językowego:    nie można obiektywnie opisać

rzeczywistości (jej obraz zależy od języka, w którym będziemy ją opisywać; od możliwości, jakie daje dany język). Nie istnieje myślenie w ogóle, jest tylko myślenie w danym języku

język = zbiór stereotypów kontrolujących myślenie

Whorf prowadzi badania na poziomie formułowania pojęć a nie mówienia w językach SAE (europejskie, bez bałto-słowiańskich) świat = zbiór rzeczy; 3-wymiarowa przestrzeń; 1-wymiarowy czas (3 punkty na osi czasu) u Indian Hopi

•    świat = zbiór zdarzeń