• jedność rozkazodawstwa (polecenia dotyczące danej operacji od jednej osoby)
• jednolitość kierownictwa (operacje prowadzące do jednego celu pod nadzorem jednego kierownika)
• podporządkowanie interesu osobistego interesowi ogółu
• wynagrodzenie
• centralizacja - decentralizacja (wyważone)
• hierarchia
• ład - wszystko i każdy ma swoje miejsce
• odpowiednie traktowanie personelu
• stabilność personelu - mała fluktuacja
• inicjatywa
• esprit de corps - poczucie przynależności do zespołu
Osiągnięcia i ograniczenia klasycznej teorii organizacji Osiągnięcia:
• teza, że umiejętności kierownicze potrzebne są we wszystkich rodzajach działalności
• kierownika można wyszkolić
• ta teoria została przyjęta przez praktykujących kierowników lepiej niż jakakolwiek inna
Ograniczenia:
• gdy otoczenie organizacji niestabilne, zasady te mniej odpowiednie
• zasady są zbyt ogólnikowe na potrzeby dzisiejszych organizacji
W ramach klasycznej teorii organizacji i zarządzania rozwijał się nurt badań skoncentrowany na naukowym opracowaniu zasad działalności administracyjnej i bardziej ogólnych zasad organizacji, jest on najczęściej określany jako kienmek administracyjny.
Za twórcę tego kiemnku uważany jest powszechnie francuski inżynier górnik Henri FAYOL. Jego zdaniem, źródła sukcesów kierowanego przez niego przedsiębiorstwa tkwiły w konsekwentnym i systematycznym stosowaniu prostych lecz jednocześnie maksymalnie efektywnych zasad:
1. Podział pracy, któiy dzięki specjalizacji czynności i rozgraniczaniu funkcji umożliwia osiągnięcie większej
i lepszej produkcji.
2. Autorytet, powiązany z poczuciem odpowiedzialności. Wyróżnia się dwa rodzaje:
- autorytet formalny, czyli zinstytucjonalizowane uprawnienie do podejmowania decyzji i wydawania poleceń
(związany ze stanowiskiem kierownika ),
- autorytet osobisty, płynący z inteligencji, wiedzy, doświadczenia, wartości moralnej, umiejęmości kierowania,
3. Dyscyplina , czyli posłuszeństwo, pilność, pracowitość, odpowiedni sposób bycia i zewnętrzne oznaki
uszanowania, w stosunkach między przedsiębiorcą a jego pracownikami.
4. Jedność rozkazodawstwa, zasada zgodnie z którą każdy pracownik powinien otrzymywać polecenia tylko