34781

do tworzenia trwałych kompleksów orgamczno-mineralnych. Występuje przede wszystkim w glebach uprawnych.

Kononowa (1968) wyróżnia natomiast trzy typy próchnicy.

Pierwszy typ próchnicy jest charakterystyczny dla gleb bielicowych, płowych i laterytowych pod zbiorowiskami leśnymi. W próchnicy tej występuje przewaga kwasów fulwowych więc stosunek kwasów huminowych do fulwowych jest mniejszy od 1. Kwasy huminowe wykazują niewielki stopień kondensacji jądra aromatycznego i zbliżone są do kwasów fulwowych. Znaczna hydrofilowość kwasów huminowych sprzyja tworzeniu z metalami związków wewnątrzkompleksowych (chelatowych) o zdolności do przemieszczania się w głąb profilu. Znaczna ruchliwość próchnicy tego typu sprzyja procesom wymywania i bielicowania.

Drugi typ próchnicy jest charakterystyczny dla czarnoziemów, rędzin, czarnych ziem i gleb brunatnych Stosunek kwasów huminowych do fulwowych jest większy od 1. Kwasy huminowe są silnie powiązane z mineralną częścią gleby. Stopień kondensacji pierścieni aromatycznych w kwasach huminowych jest wysoki, a stosunek E^Ea wynosi 3,5 - 4,0.

Trzeci typ próchnicy jest charakterystyczny dla gleb półpustynnych Przeważa tu frakcja kwasów fulwowych, natomiast tworzenie się kwasów huminowych, które są na ogół silnie związane z częściami mineralnymi, jest ograniczone.