Patrząc na sam jego układ to jest to klasyczny przykład instytucji zbiorowego prawa pracy, ale to, co
w środku tego układu jest- ta treść jest akurat obszarem indywidualnego prawa pracy, np.
wynagrodzenie, które stanowi jedną z najważniejszych instytucji indywidualnego prawa pracy.
- będą odwołania do teoretyków prawa, ale przede wszystkim analiza stanu prawnego- co do
teoretyków prawa to chodzi tu o interpretację prawa jak i orzecznictwo sądów polskich i
pozakrajowych, bowiem te trzy czynniki, a te dwa główne czyli proces stanowienia prawa i
działalność orzecznicza w istotny sposób wpływają na kształt zbiorowych stosunków pracy. Nie może
dziwić, że na kształt zbiorowych stosunków pracy wpływa proces stanowienia prawa, ale tutaj należy
zwrócić uwagę na różne poziomy stanowienia prawa:
1. POZIOM PONADKRAJOWY STANOWIENIA PRAWA- tj. prawo UE jako najważniejsze prawo, aczkolwiek trzeba wyraźnie stwierdzić- prawo UE gdy chodzi o zbiorowe stosunki pracy nie jest zbyt bogate, w przeciwieństwie do indywidualnego prawa pracy. To prawo jest pierwsze, jako że działa tu jedna z zasad wykreowana przez Trybunał UE- zasada pierwszeństwa całego dorobku prawnego UE nad prawem krajowym.
2. POZIOM KRAJOWY STANOWIENIA PRAWA- ten poziom nie jest jednolity. Wskazuje się na ustawy, akty wykonawcze, Konstytucję, jednak nie można zapominać, że na tym poziomie krajowym usytuowane jest prawo wynikające z umów międzynarodowych ratyfikowanych.
To prawo jest inne od klasycznego prawa unii, które zresztą tez nie jest jednolite (prawo pierwotne traktatowe powinno być i jest zaliczane do grona prawa międzynarodowego, ale 2
prawo wtórne, jako wytwór działania UE nie jest takim prawem- nie mieści się w tym prawie krajowym, nie wynika z umów międzynarodowych ratyfikowanych). Umowy międzynarodowe (o których będzie dużo na tym wykładzie), różne konwencje