39436

nie istnieje relacja.

Arystotele| „Prawda sądu polega na rym że łączy to co złączone i dzieli to co rozdzielone(Jeżeli ja mówię, że drzewo jest zielone, łącze nim kolor zieloności, jeżeli faktycznie tak jest. mówię prawdę, jeżeli nie fałsz). Mówimy prawdę jeżeli stwierdzamy to co jest. Gdy stwierdzamy, że tak a tak jest. to tak a tak jest.

Istnieje relacja między czym a czymś.

INFLACYJNE TEORIE PRAWDyI- teorie, które przypisują prawdziwości dodatkowe określenia (prawda to zgodność itd—)- posiadające nadmiarowość, które jest zbędna.

DF.FLACJONISTYCZNE TEORIF. PRAWDY (rediindancyjne)- starają się ten nadmiar usunąć, stwierdzając, że predykat prawdziwy jest po prosm zbędny, (amsdeik pierwszy; mówi że predykat prawda wnosi zamęt językowy. Predykat prawda, lub fałsz przypisuje się sądom- należy się im przyjrzeć. Jeżeli stwierdzam ,że jest jakoś nie muszę dodawać, że prawdą jest że tak jest Ramsdeik zwraca uwagę, że istnieje opisowe użycie sądu jeżeli powiemy że wszystko co mówi Iksiński jest prawdą- wtedy predykat „prawdziwy” jest nieusuwalny. We wszystkich sądach danych wprost predykat „prawdziwy'' jest jednak zbyteczny. luin nawiązując do Tarskiego. powiedział że prawdziwość polega na pozbyciu się cudzysłowu. Sprowadza on prawdę do odcudzysłoweinia. jest to teoria dyskwotacyjna.

EPISTEMICZNY TEORIE PRAWDY- epistemiczny nazywamy takie ujęcie prawdy, gdy bycie prawdziwym jest w jakikolwiek sposób zależne od tego .czy uważamy jest za prawdziwe. Frege opowiadając się przeciwko epistemiczny koncepcjom prawdy mówi że czym innym jest być prawdziwym, a czym innym jest być uznanym za prawdziwy. Łączy prawdę z uznaniem jej za prawdziwą- jest prawdziwe jeżeli uznam za prawdziwe (koherencyjne, ewidencjom styczna i pragmatystyczna).

NlEEPISTEMICZNE TEORIE PRAWDy|- stwierdzają, że poznanie, czy rezultat poznania jest prawdziwy niezależnie od tego czy za taki rozstanie uznany. Odróżniają prawdziwość od uznania prawdy za prawdziwą, ale jednocześnie mechanizują nasze poznanie (klasyczna koncepcja prawdy).

Tarsl]: „pojęcie prawdy w językach dedukcyjnych”; chciał zbudować df. prawdy by była merytorycznie poprawna, zgodna z df. klasyczna prawdy i semantycznie poprawna. Df. semantyczna, bo podstawową prawdą ukryta teoria znaczenia, a znaczenie jest kategorią semantyczną. Zachwycili się tym Popper i Quinn. Taka df. nie jest możliwa tam, gdzie nie wyróżnia się poziomów w językach-prowadzi tam do antynomii. Natomiast jest możliwa dla języków sztucznych, dla któiych da się zbudować metajęzyk, istotnie bogatszy od języka przedmiotowego, bo zawierający nazwy wszystkich wyrażeń tego języka. Poprawna df. prawdy jest w szczególności przydatna w językach sformalizowanych. Nie da się więc zbudować generalnej (ogólnej) df. prawdy, można zbudować jedynie df. cząstkowe. Nie można powiedzieć co to jest prawda, ale że zdanie jest prawdziwe wtedy i tylko wtedy... Generalna df. prawdy mogłaby być sumą wszystkich df. cząstkowych. Trzeba jednak przyjąć, żę mamy do czynienia z językiem zamkniętym (w języku otwartym można y generować nieskończoną liczbę zdań). Jest to schemat prawdy. Semantyczna df. prawdy stara się zapisać poprawnie df. klasycznej df. prawdy a nie jest jakąś nową koncepcją prawdy.

2