358

358



HISTORIA FILOZOFII STAROŻYTNEJ

XVI,    504A-505B - Sokrates: największym przedmiotem nauki jest Dobro samo, które może przejawiać się przez mądrość, męstwo, sprawiedliwość i rozwagę. Ale to ono jest najważniejsze (stopniowanie istnienia - nawet istnienia idei).

XVII,    505B-506C - Sokrates: Dobro nie jest rozkoszą, gdyż istnieją i zle rozkosze: Dobro nie jest poznaniem, ale przedmiotem poznania. Strażnik doskonały, stojący u steru państwa, musi mieć do niego dostęp, musi je pojmować.

XVIII,    506B- XIX, 509B - Sokrates przedstawia naukę o ideach. Trudno mu wyrazić, czym jest Dobro, woli mówić o synu jego - słońcu. Tak, jak słońce oświeca przedmioty poznawalne zmysłowo, czym wspomaga zmysłowy wzrok, tak Dobro oświeca idee, czym wspomaga spojrzenie duszy. Idee oświecają także wiedza i prawda, ale Dobro jest ponad nimi (ponownie - stopniowanie istnienia). Ponadto - tak, jak światło wydobywa z rzeczy widzialnych ich cechy (niejako je przez to konstytuując), taki Dobni zawdzięczają istotę i istnienie byty idealne. Samo Dobro nie jest istotą, ale czymś o wiele mocniejszym, ponad wszelką istotę.

XX,    509C-511B - Sokrates przedstawia następujący przykład: odcinek linii prostej każe przeciąć na dwie części - krótszą - świat przedmiotów myśli i dłuższą - świat widzialny. Stosunek taki stąd, że jednej idei zwykło odpowiadać wiele przedmiotów widzialnych. Każdą z tych dwóch części należy podzielić raz jeszcze-w takim samym stosunku, w jakim podzielony został pierwotny odcinek. Dłuższy kawałek odcinka symbolizującego świat widzialny ma przedstawiać odwzorowania przedmiotów widzialnych (ejkones), krótszy - same przedmioty widzialne. Rzeczy są prawdziwsze od swoich odwzorowań. Dłuższa część odcinka symbolizującego świat przedmiotów myśli to widzialne ich symbole (np. figury geometryczne, które przedstawiają figury oderwane), krótszy - same idee.

XXI,    511B-E - Sokrates kończy schemat:

rzeczywistość sama (domena Dobra - Agathon) świat zmysłowy (domena Słońca - Helios)

idęę    symbole przedmiotów    rzeczy widzialne    odwzorowania

idealnych    rzeczy widzialnych

(ta e/de)    (np. geometrika)    (horata)    (ejkones)

umysł    przemyśliwanie    wiara, mniemanie, myślenie przenośniami,

(rozum)    (rozsądek)    spostrzeganie    obrazami

nus    dianda    pistis, doksa,    ejkasia

ajsthesis



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
HISTORIA FILOZOFII STAROŻYTNEJ XVI,    71C-72A - Sokrates: to, co nie żyje powstaje z
HISTORIA FILOZOFII STAROŻYTNEJ XXVI, 246D- XXIX, 249D - Sokrates opowiada o wędrówce dusz (metempsyc
HISTORIA FILOZOFII STAROŻYTNEJ Etyka sokratejska Sokrates uznał za sofistami, że wnioski poszczególn
HISTORIA FILOZOFII STAROŻYTNEJ składać się z atomów. Różni się też Epikur od Sokratesa tym, że trakt
KATOLICKI UNIWERSYTET LUBELSKI WYDZIAŁ FILOZOFII Giovanni Reale HISTORIA FILOZOFII STAROŻYTNEJ T. I:
UWAGI WSTĘPNE Ta « Historia filozofii starożytnej», która począwszy od wydania piątego (1987)
HISTORIA FILOZOFII STAROŻYTNEJ Arystoteles - ■■Metafizyka,, (księgi: IV. VI, VII, VIII. IX. XII) 1.
HISTORIA FILOZOFII STAROŻYTNEJOdkrycie ezoterycznych pism Arystotelesa i jego ograniczone
HISTORIA FILOZOFII STAROŻYTNEJSofiści Powstanie, natura i cele ruchu sofistyeznego W pierwotnym znac

więcej podobnych podstron