nadwyżkę aktywów bieżących nad tymi zobowiązaniami. Ująć to można w formie następującego zapisu:
Kapitał obrotowy netto = Aktywa bieżące - Zobowiązania bieżące
Nadwyżka aktywów obrotowych nad zobowiązaniami krótkoterminowymi odgrywa w przedsiębiorstwie rolę płynnej rezerwy, która nadaje się do zaspokajania potrzeb nieprzewidzianych i jest w każdej chwili do dyspozycji przedsiębiorstwa.
W praktyce kapitał obrotowy netto częściej ustalany jest jako różnica między kapitałem stałym (tj. kapitał własny + zobowiązania długoterminowe) i majątkiem trwałym, a więc uwzględnia się źródła jego finansowania.
Zapisać to można jako:
Kapitał obrotowy netto = Kapitał stały - Majątek trwały
Oba ujęcia, aczkolwiek różnią się między sobą interpretacją, z rachunkowego punktu widzenia są tożsame.
Uwzględniając zapotrzebowanie na kapitał obrotowy, definicja kapitału obrotowego przyjmuje postać:
Kapitał obrotowy = Zapotrzebowanie na kapitał + Saldo netto skarbowości
Zapotrzebowanie na kapitał obrotowy odpowiada tej części bieżących potrzeb firmy, które są związane z finansowaniem zapasów, należności i innych roszczeń, a które nie znajdują pokrycia w zobowiązaniach bieżących (bez kredytów krótkoterminowych).
Wysokość zapotrzebowania na kapitał obrotowy w przedsiębiorstwie może być znacznie zróżnicowana. Zależy ona od długości cyklu eksploatacyjnego oraz rotacji środków obrotowych uwalniającej płynne środki zamrożone w zapasach i w należnościach.