42294

•    Aleksander Świętochowski (1849-1938)

•    Kazimierz Zalewski (1849-1919)

•    Krytycy i teoretycy literatury:

•    Piotr Chmielówski (1848-1904)

ówczesne nastroje zawodu i rozgoryczenia dobrze oddał po latach Adam Asnyk w wierszu:

Na ziemię runął ideał rozbky..

I w naszych oczach rozpadło się w gruzy Tęczowe państwo romantycznej muzy.

Szkolą Główna Warszawska funkcjonowała w latach 1862-1869, była kuźnią polskiego pozytywizmu. Była jedyną wyższą uczelnią w Warszawie. Funkcjonowała krótko. Jej założycielem i rektorem był Józef Mianowski. Szkoła odgrywała wybitną rolę w kształceniu pozytywistycznej generacji. Spod jej skrzydeł wyszli:

•    Prus. Sienkiewicz, Świętochowski. Ochorowicz, Chmielowski, Bogacki, Przyborowski.

Rząd carski zlikwidował szkołę w 1869 roku. Na jej miejsce powstał Imperialistyczny Uniwersytet Warszawski z językiem rosyjskim jako językiem wykładowym

Szkoła Główna Warszawska, polska szkoła wyższa w Warszawie działająca wiatach 1862-1869.

Powołana w czerwcu 1862 przez dyrektora Komisji Rządowej Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego Aleksandra Wielopolskiego na mocy ukazu cesarza Aleksandra II.

Powstała na bazie rozwiązanej w 1862 Akademii Medyko-Chirurgicznej. Mieściła się w budynkach skasowanego w 1831 przez władze rosyjskie Uniwersytetu Warszawskiego. Jej rektorem został Józef Mianowski. Posiadała 4 wydziały:_

- Prawa i Administracji

Filologiczno-Historyczny

- Matematyczno-Fizyczny - Lekarski

Zamknięta w listopadzie 1869 w ramach represji po powstaniu styczniowym.

http Jip\ wjkiped a prątaki/Sz kołą_Gtówn ą_Warszawską

Przegląd Tygodniowy (1867-1872) skupiał on wybitnych pisarzy, którzy zaczęli formułować program pozytywistyczny: Kotarbiński, Chmielowski, Bogacki.