podejDcie do zjawiska autyzmu wczesnodziecięcego, zwracając szczególną uwagę na współpracę szkoły i rodziny (opiekunów), a także opracowując programy reedukacyjne i rehabilitację indywidualnie do możliwości dziecka (kompleksowa metoda TECH), Mówi się tam raczej o tzw. spectrum autystycznym, będącym kontinuum rozmaitej głębokości i intensywności zaburzeń.
Oprócz autyzmu kannerowskiego wyróżnia się ponadto tzw. syndrom H. Aspergera, w którego przebiegu pojawiajś się analogiczne symptomy, lecz o mniejszym nasileniu i głębokości, oraz formy autyzmu Owysoko funkcjonująceO, gdy pacjent prezentuje normalny, a nawet wysoki poziom inteligencji (IQ), niekiedy kończy studia wyższe i mimo trudności znajduje miejsce w społeczeństwie.
Podobnie jak w przypadku większości innych zaburzeń psychicznych, etiologia autyzmu nie jest do końca poznana. Prawdopodobnie u podłoża tego zaburzenia leżą zarówno czynniki biologiczne, jak i psychologiczne. Hipotezy biologiczne nawiązują do koncepcji minimalnego uszkodzenia mózgu. Potwierdzone są one obecnością obciążających czynników w okresie ciąży i porodu. Niedotlenienie w okresie płodowym i noworodkowym skutkuje mikrouszkodzeniami mózgu, a w konsekwencji upośledzeniem rozwoju, początkowo dotyczącym mowy. a w dalszej kolejności wszystkich sfer osobowości.
Koncepcje psychologiczne, mimo że oparte na różnych koncepcjach psychoterapeutycznych, zakładają, że autyzm powstaje w wyniku traumatyzującej, ciężkiej sytuacji w okresie noworodkowym lub wczesnodziecięcym. Uraz skutkuje zaburzeniem normalnego rozwoju dziecka. Niektórzy autorzy stoją na stanowisku, że autyzm wczesnodziecięcy, który przecież ujawnia się przecież w pierwszych trzech latach życia dziecka, jest wynikiem zaburzenia dojrzewania społecznego. Koncepcja ta łączy podejście biologiczne i psychologiczne. Nasilony stres społeczny spowodowany lawinowo narastającymi bodźcami u dzieci predysponowanych (tak zwanych "podatnych na zranienie"), wywołuje wycofanie się z kontaktów społecznych co warunkuje powstawanie kolejnych objawów zespołu .